Skinfaxi - 01.06.1925, Qupperneq 7

SKINFAXI
55
ir of óvíða skilið þelta. Undirstaða allrar velmegunar
í sveitum er nægilegur vinnukraftur, og það fé er sett
á góða vöxtu, sem stuðlar að því að fólkið á besta
skeiði uni sér heima.
3) Siðasta atriðinu, sem eg ætla að nefna, er örð-
ugast að lýsa í stuttu máli, og þó er það aðalatriðið.
pað þárf að vekja skyldutilfinningu hinnar uppvax-
andi kynslóðar gagnvart landinu, jörðunum, en eink-
anlega kynstofninum, menningunni. Hver kynslóð er
eins og andartak. Hún liefir engan rétt til þess að
leggja í rústir það sem ótaldar 'kynslóðir Iiafa barist
fyrir að varðveita. Enginn maður á sig eingöngu sjálf-
ur. Auk þess kemur hin skammsýna eiginhyggja hverj-
um manni í koll. Heilbrigðasti þroskinn fæst ekki
nema með því að vinna fyrir lieildina og framtiðina,
þótt i smáum stíl sé.
Vér stöndum nú á einkennilegum tímamótum í lífs-
skoðun. Efnishyggjan er í orði kveðnu úr sögunni, en
ný lífsskoðun er varla orðin starfandi. Oss er algerlega
stjórnað af mönnum, sem þekkja engan æðri veru-
leika en peninga, og andleg mál geta nú á dögum orðið
sameiginlegt fótaskinn flokkanna, í stað þess að vera
hafin upp yfir þá. En annaðlivort eru öll andleg mál
hégómi og hugarburður, og þá eiga menn að þora að
breyta samkvæmt því, eða þau eru aðalmál alli’a mála,
og hví skyldi þau þá ekki hafa áhrif á stjórnmál eins
og önnur mál? Peningar eiga að þjóna, en eklci stjórna,
og til þess verða þeir að vera i höndum vitrustu og
bestu manna, og sá hugsunarháttur að breiðast út, að
jafnvel peninga megi kaupa of dýru verði. Atvinnuleit
sveitafólks til sjávarins, sem oft og einatt skilar fólki
með tvær hendur tómar eftir árið, þrátt fyrir hátt kaup
með pörturn, sýnir Ijóslega, hversu féhyggjan getur
glapið einstaklingum sýn. í þessari eftirsókn eftir háu
stundarkaupi er sjaldan tekið nokkurt tillit til aðal-
atriða lífsins: andlegs þroska og likamlegrar lieilbrigði.