Skinfaxi - 01.09.1925, Blaðsíða 8

88
SKINFAXI
una hefir á hendi. petta mál mun nú vera að komast
á rétta leið. Og þó að þar eigi aðrir aðilar en samband-
ið mikinn hlut að máli að lokum, hefir það þó hrund-
ið því af stað og lengst af borið það uppi.
Nokkrum sinnum hefir sambandið sent félagsdeild-
um sínum handritað blað, „pingeying“, einkum til að
skýra aðalmál sín, tvisvar hefir það sent fyrirlesara
um samhandssvæðið (1917 og 1918) og einu sinni stað-
ið fyrir fyrirlestramóti við unglingaskólann á Breiðu-
mýri (1918).
IV.
pótt hér sé ekki alt talið, sem þingeysku ungmenna-
félögin hafa starfað, hygg eg að það verði ljóst af þessu
yfirliti, að þau hafa verið óvenju athafnasöm, eftir því
sem gerist um ungmennafélög, og sérstaklega hafi starf
sambandsins verið mikið og samstætt. Er því rétt að
reyna að gera nokkra grein fyrir, hvernig á því stendur.
pví mun einkum vera um að þakka, að stjórn sam-
bandsins hefir frá upphafi verið samstæð og lítið skift
um menn. Fyrstu 3—4 árin voru þeir menn i stjórn
sambandsins, er staðið höfðu fyrir stofnun þess, pór-
ólfur Sigurðsson, Björn Sigtryggsson og Jón Sigurðs-
son, og pórólfur hefir verið það fram á þennan dag og
formaður þangað til síðastliðið vor. Auk þessara manna
hafa setið í stjórn sambandsins að eins 5 menn, Sigur-
geir Friðriksson, nú bókavörður í Reykjavík, Árni Jak-
obsson i Skógarseli, pórir Steinþórsson i Álftagerði,
Ketill Indriðason á Yfra-fjalli og' sá er þetta ritar, og
hefir að eins einn verið skemri tíma í stjórn en þrjú
ár. Auðvitað er það aðallega þórólfur, sem borið liefir
sambandið uppi, og honum er það langmest að þakka,
hversu störf þess hafa verið mikil og samstæð.
Mikils hefir einnig verið um það vert, að samvinna
milli sambandsins og félaganna hefir yfirleitt verið
góð. Að vísu hefir þess nokkuð kent stundum, að fé-