Skinfaxi - 01.09.1925, Blaðsíða 15

SKINFAXI
95
kvæmd einhverjum af þeim hugsjónum, sem vaka fyrir
liverri einustu liugsandi mannssál
Eg held að eg hafi aldrei heyrt þessu betur lýst í
fám órðum en í þessari vísu Sigurjóns Friðjónssonar:
Sjón við visku sólarbál
seilist víða um heiminn.
En þegar kveikir sál við sál
sér þá lengst í geiminn.
Ykkur finst sjálfsagt oft einhver deyfð og drungi yf-
ír þessu félagi okkar. Mér finst það líka oft og einatt,
og þó jafnframt, að það sé samt sem áður næstum eina
lífsmarkið í þessari sveit. Eg veit lílca, að þetta félag
er engin undantekning. Einhverjir vanrækslu og van-
máttarstraumar hafa gengið yfir þennan félagsskap.
pað mun oftast fara svo, þar sem bylgjurnar hafa brotn-
að hæst. Ef til vill þyrftum við ekki að harma þetta
svo mjög, ef við gætum lært eitt af þvi, það, a ð k u n n a
þá 1 i s t, að greina aðalatriði frá a u k a a t-
riðum, kjarna frá h i s m i, þegar næsta bylgja
rís.
En þegar eg hugsa sérstaklega um þetta félag okk-
ar, þá finn eg að það hefir þó að sumu leyti verið hepn-
ara en mörg önnur. þ’ótt áhuginn og löngunin til að
hrinda í framkvæmd, sé ekki eins lifandi og áður var,
þá stenduí' það samt á föstum grundvelli. Og við mynd-
um vakna við vondan draum, ef það samt sem áður
veslaðist upp. Engin myndi vilja taka þá sök á sig. Við
metum aldrei til fulls gildi þess, sem við eigum, fyr
cn við erum liorfin frá því, eða búið er að taka það frá
okkur.
Við metum t. d. aldrei til fulls livers virði það er
að eiga heimili, fyr en við eigum ekkert, eða alt er
hrunið í rústir. ]?á sjáum við fyrst, að margra ára starf
í þágu eins heimilis, sem hægt er að kalla sitt, hvort
scm þar búa vandamenn eða vandalausir, er mörgum