Skinfaxi - 01.04.1927, Qupperneq 8

40
SKINFAXI
ur en áður þýðingu hennar og viðurkenni það gagn, er
hún í'lytur, þá er enn skamt á veg komið að vel sé í
þessum efnum. Er því enn meiri þörf aðgerða og þó
einkum almennari þátttöku.
J?að er ekki ætlun mín að rekja þetta mál hér til hlít-
ar í hinum ýmsu atriðum. Er það bæði, að ýmsar góð-
ar ritgerðir eru til í þessum efnum (er síðar mætti benda
á), og Skinfaxi hefir ekki rúm til langra ritgerða, enda
skortir mig í mörgu kunnugleika, og svo ýms gögn ekki
við hendina, sem með þyrfti. pað, sem eg vildi sýna lit
á, með grein þessari, er að minna einkum ungmenna-
fclaga og aðra lesendur Skinfaxa á þetta þjóðnytja mál-
efni, eins og heitið var í ávarpi sambandsstj. hér í blað-
inu áður; svo og að taka þær hliðar málsins að einhverju
leyti til meðferðar, er ungmennafélögum mættu helst
verða til íhugunar og aðgerða nokkurra.
Sú heimaiðja, er ungmennafélagar sjálfir — velflestir
— geta tckið, er aðallega ýms ígripa eða tómstunda iðja,
— en sú iðja getur þó verið arðvænleg, enda er hún cngu
síður verðmæt og gildisrík, þó í tómstundum sé unnin
og sýnist eigi stórvægileg í fljótu 'bragði. — þ>að er eitt-
hvert mesta gildi lieimaiðjunnar að hún kennir mönnum
að nota „moIa“ eða leifar tímans, svo ekki fari til
ónýtis. ■— pað er aðallega með tvennum hætti að ung-
mennafélgar geta beinlínis að þessum verkefnum starf-
að. Með eigin ígripavinnu hvers eins, sem hafi það fyrir
stafni og lianda á milli er honum hentar best, nær sem
tækifæri og tómstund gefst. — Hinsvegar er starfinn á
stuttum námskeiðum, sem félögin hafa haft í ýmsum
greinum, og eiga að vera undirstaða að því að menn geti
siðan unnið samskonar á eigin spítur. — ]?á er ennfrem-
ur til að vinna að cinu eða öðru í flokkum, einkum með-
al kvenna, og halda því áfram um lengri eða skemri
tíma. Er livor þessara aðferða góð og framkvæman-
leg. Og á þennan liátt hafa ungmennafélagar mikið og