Skinfaxi - 01.04.1927, Qupperneq 16

48
SKINFAXI
2. Starf okkar má ekki alt snúast um okkur sjálf.
Að vísu verður það að byrja hið inni’a með okkur, áður
en það nær til annara út á við, því að ella ættu þau við
um okkur orðin: „Læknir, læknaðu sjálfan þig,“ eða:
„Hræsnari, drag fyrst bjálkann út xir auga þínu, og þá
muntu sjá vel til að draga út l'lísina úr auga bróður
þíns.“ En gleymum við öðrum i þroskaleit okkar, þá
verður liugurinn of þröngur, hjartað of hart, viljinn
einhliða. Sá, sem lætur lilaðast múr milli sín og ann-
ara rnanna, mun komast að raun um, fyr eða síðar,
hversu hann slcyggir einnig á guð s.jálfan. Kærleikur
okkar til guðs á einmitt að korna frarn í því, að við
séum öðrum mönnum góð, og geti það orðið einhverj-
um að liði, sem við eigum, þá að gefa það. Sjáir þú í
anda bjarma ljóssins af hæðinni, sem birtist Páli forð-
,um á veginum, þá mundu einnig dæmi lians og settu
það ekki undir mæliker, þvi að það á ekki að eins að
lýsa þér. Hið þesta, sem við gætum gert öðrum, er við
lifðum svo, að kristindómurinn hefði djúp áhrif á okk-
ur, væri það, að við vektum sama ásetning hjá þeim,
ef hann væri ekki þegar lifnaður.
Mesta trú hefi eg á því, sem unnið verður til góðs
í kyrþey og nálega án þess, að af þvi sé vitað. Svo er
t. d. um einhver hollustu áhrifin, sem við höfum orðið
fyrir, áhrifin frá mæðrum okkar. Jesús sagði, að um
guðsriki væri eins og kornið, sem maður sæði í jörðina.
Sæðið grær og vex, hann veit eigi með hverjum hætti:
Af sjálfu sér ber jörðin ávöxt, fyrst stráið, þá axið, þá
fult hveitikorn í axinu. ]?að eitt, að þú hefir sjálfur
tekið einlægan ásetning, hlýtur ósjálfrátt að glæða
áhuga annara, jafnvel þó ekkert sé beint sagt né gert
til þess, að vekja hann. Heimili þitt verður áreiðanlega
kristnara við það. Öll eigum við einhverja vini og get-
um átt með þeim dýrlegar unaðsstundir: Vinur talar
við vin, og það hverfur meir og rneir, sem slcilur sálir
þeirra, þeir verða í anda undursamlega nálægir hvor