Skinfaxi - 01.12.1927, Blaðsíða 9

SKINFAXI
169
tilraunum þeirra til valda hér, eftir mætti, svo sem
Sambandslögin leyfa, og svo að hreyta þeim lögum —
þegar þar að kemur í það horf, er tryggi þjóðinni Is-
Iand fvrir íslendinga, nema menn þá vilji fremur
h a f a þ a ð e i n s o g n ú e r, f y r ir D a n i o g 1 s-
1 e n d i n g a.
Smágrein þessari — er var rituð i ágúst 1924 — var
þá synjað rúms i „Vísi“, af þeirri tilgreindu megin-
ástæðu, að hún kynni að vekja deihir um málið — þó
þar kveði nú við nokkuð annan tón. - En vegna þess,
að einstöku rnenn eru nú farnir að dirfast að ræða opin-
berlega um „Sambandsmálið“, þá ræð eg af að láta
þessa grein birtast hér — úr því að þess er kostur —-
í þeirri von að hún geri engum mein, en geti orðið til
þess að vekja einhverja til alvarlegri íhugunar um þetta
mál, en liingað ti( hefir þött við eiga.
Reykjavík, i nóv. 1927.
Stefán R. Jónsson.
Kafli úr bréfi.
pú manst, að eg hefi altaf haft mestu tröllatrú á ung-
mennafélögunum. Mér hefir fundist þau vera þjóðleg-
asti félagsskapur á þessu landi og mikils af þeim áð
vænta; eg hefi lengi vonað að þau mundu ala upp
drenglynda og sanníslenska menn og konur.
En Iivað hafa þau þá unnið sér lil ágætis? Sumum
finst það lítið, mér finst það stundum líka, en það mun
stafa af því, að hvorki cg né aðrir gera sér þá fulla grein
fyrir ofurefli því, sem félögin hafa við að stríða.
Bindindisstarfsemin er eitt af aðalverkum félaganna.