Skinfaxi - 01.03.1931, Blaðsíða 2

46
SKINFAXI
Marg blessaður, lieimkominn, velkominn vert,
þó viðtakan setji okkur liljóða.
Yér tökum þig grátfegnir, eins og þú ert
i armana, hjartað vort góða.
Þú kemur að flytja aldrei frá oss,
i framtíð að vera hjá oss.
í boði var öll okkar eiga, —
en ónýt varð hún, nema i sveiga.
„Blessaður, lieimkominn, eins og þú ert.“ — Öðru
vísi þó, mundi vonin óska, ef hún mætti lcjósa. H ú n
vildi að sjálfsögðu fá liann lifandi, lieilan lieilsu. En
þegar þess var enginn kostur, verður þó tilfinning
lijartans að segja þetta. „Velkominn, eins og þú ert“.
þú hjarti, norræni sonur, ljós á hár og bjarmafagur i
augum, blessaður drengurinn íturvaxni, velgefni ættar-
laukurinn, sem varst af kynstofni Baldurs Iivita. Það
er að vísu aflraun að taka þig í faðminn og vefja þig
að sér. En meiri þrekraun er þó þeim mæðrum feng-
in, sem missa synina sína i sjóinn, svo að þeir liverfa
gersamlega um aldur og æfi. — Það er þó betra að
fá svona sendingu í faðminn, en missa allan sýnilegan
vott þess, sem ein móðir hefir fórnað sér fyrir á sæng-
inni og í baráttunni við að koma honum á fót.
„Þú kemur að flytja aldrei frá oss,
í framtíð að vera hjá oss.“
Einhver ])jóð í fornöld, sem komin var að þrotum
í ófriði, mælti svo eða á þá leið: Að þeir eða þær, syn-
ir hennar og dætur, ætluðu að veita síðasta úrslita-
viðnám við grafir vandamanna sinna. Það hið sama
segir enn í dag móðir fallins sonar: Þú kemur til mín,
í reitinn þinn ferðu, til þess að vera þar ætíð. Og þar,
á þeim stað, ætla ég, móðir þín, og ættingjar og vanda-
menn að veila örðugleikunum, sem að mér steðja, síð-
asta úrslita viðnámið, hníga svo í þinn faðm, hvíla
þar hjá þér og láta sömu grasrót vaxa yfir okkur báð-