Skinfaxi - 01.03.1931, Blaðsíða 5

SKINFAXl
49
sem missir af æsku eða ungdómi, verður á sinn liátt
eins og herbergi, sem hefir blæju fyrir glugga.
„Og þó að oss finnist, við fall þitt, þar
sem framtíðin gott á að vinna,
nú orðið sé mannsliði minna. —
Við heitum þér, að því, sem óuppfyllt var,
af óskunum þínum að lilynna ,
og erfðafé ætlana þinna.“
Höskuldur Aðalsteinsson ætlaði sér annað en það,
að standa aðgerðarlaus á torginu. Mundi honum verða
betra gert en það, að vinir lians, jafnaldrar og vanda-
menn taki upp niðurfallið merki bans og vinni að
þeim málum, sem hann bar fyrir brjósti?
Enn segir í kvæðinu:
Haf þökk fyrir staðfestu, alúð og ásl
til ætlingja og vinanna þinna,
bvort vorum í leik eða að vinna.
Þigg sæmd hans, sem aldrei um æfina brást,
sig öllum að drenglund að kynna,
sem var okkar bróðir og blessunar gjöf
frá barnsvöggustokknum að tvitugs manns gröf.
Þenna viðkvæma trega, þenna viturlega liarm vildi
ég breiða ofan á þig, ungi maður. Þetta er lánsfé, en
þó rentulaust. Þetta er fundið fé og þó rétt upp í
hendurnar. —
Þetta orðagull getur að vísu glóað á kistu hvaða
unglings sem er — þess, sem svo er vel gerður, að
honum særnir og liæfir gullið.
Steplian G. Stepbansson segir ennfremur:
Sjálft skammdegið verður þó vinningi að,
ef vinirnir hafa við mikið að una —
og ellinnar síðasti sigur er það,
að sitja við leiðin og yrkja og muna.