Skinfaxi - 01.03.1931, Blaðsíða 20

64
SIvlNFAXI
verði og auk þess eru silfuræðarnar þverrandi og því
vinna þar nú aðeins á 3. hundrað manns. Reksturs-
lialli á námugreftinum skiftir hundruðum þúsunda
króna á ári hverju, en þó er starfrækslunni lialdið
áfram, því að þær 7000 sálir, sem nú húa í hænum,
hafa á litlu öðru að lifa en þeirri atvinnu, sem nám-
an vcitir heint og óheint.
Skömmu eflir að við komum lil Kóngshergs, fór-
um við, ásamt nokkrum félögum, að skoða námuna
og þá starfrækslu, sem við liana er. Fórum við fyrst
í gegnum verksmiðju þá, sem lireinsar silfrið úr
grjótinu, sem út úr námunni kemur. Er grjótið þveg-
ið og aðgreint og síðan mulið sandsmátt, en siðan
fer þessi sandur i gegnum ýmsar sáldir og vélar, sem
Iireinsa úr honum silfrið, sem að lokum fer inn í
l)ræðsluofn og úr honum í mót, þar sem það er steypt
i stóra klumpa.
Eftir að hafa skoðað þessar vinnustofur og vélar,
skyldi halda inn í sjálfa námuna. Yoru okkur fengin
sérstök hlífðarföt til að vera í á þeirri för. Auðvitað
voru engin þeirra mátuleg og litum við því all-
skringilega út í þessum búningi. Hverju okkar var
fengið skriðljós og nú var sezt á vagna sem bifvagn
dregur eftir járnhrautarteinum en á þessum vögnum
er silfurgrjótið flutt úr námunni til verksmiðjunnar
og gengur þessi lest á hálftímafresti. — Leslin brun-
ar af stað og við erum komin í koldimm göng, sem
víða eru svo þröng, að varasamt er að slá út oln-
bogum, ef maður vill eklci fá óþægilegt liögg. Vatns-
dropar drjúpa úr berginu og loftið er rakt og kalt,
þótt úti væri yfir 20 stiga liiti. Eftir stundarl'jórðung
stöðvast lestin og við stígum af vögnunum. Einn af
verkstjórunum kemur á móti okkur og leiðbeinir
okkur um námuna og fræðir okkur um alla liluti.
Við komum í ótal vistarverur og svo margir voru
gangarnir og skotin, að þetta var sem versta Völund-