Skinfaxi - 01.03.1931, Blaðsíða 10

54
SKINFAXI
lán til atvinnureksturs síns. Eða rikir menn, sem
verða að draga þá af kaupi verkamanna sinna.
Við þetta er ekkert unnið. Það sér hver heilvita mað-
ur. Hér er aðeins um hringavitleysu að ræða, sem fer
bókstaflega í hring, eins og hvolpur, sem eltir rófuna á
sér. Sá er aðeins munurinn, að yfir þessum vaxtareit-
ingi er ekki léttur hlær, eins og yfir leik hvolpsins,
heldur er liér um þungan barnalegan sorgleik að ræða.
Það er óhætt að undirstrika það sem eilífan sannleika,
að peningarnir eru ekki afl þeirra hluta sem gera
skal. Það afl býr í okkur sjálfum. Réttu liandlegginn,
og krepptu hann, þá finnurðu hvar það hýr.
Það er ekki barnaskapur, að fara alltaf utan og fá
lán til allra þeirra verka, sem eru til ])jóðþrifa; það er
fullorðinna manna flónska. ísland á ótakmarkaða
framleiðslumöguleika. Það er leikur einn, að lialda
verzlunarjöfnuði þannig, að afgangur verði til efni-
viðarkaupa utanlands frá.
Vinnuaflið getur æskan lagt til endurgjaldslaust. Það
eina, sem hún fær í staðinn og er öllum peningum
meira virði, er að læra létt og rétt tök á öllum störfum.
Þegnskylduvinnan þarf að verða bæði verkleg
kennsla einstaklinganna og auðsuppspretta þjóðarinn-
ar. — Sömuleiðis verður þá — og þá fyrst — hægt að
kenna öllum nauðsynlegustu íþróttir. Og þegar íþróttin
er runnin hverjum Islcndingi í merg og bein, er eins
og þjóðinni allri vaxi ásmegin. Ekki má gleyma því,
að í þegnslcylduvinnunni felst fullkomin fyrirmynd
fyrir allar menningarþjóðir: að snúa lierafla sínum að
sínum eigin vandamálum, í stað þess, að tefla honum
fram mannkyninu til bölvunar.
Er það vogun að vona, að Islendingar, sem fyrir
þúsund árum settu þing til að jafna mál sín með lög-
um, og skráðu bækur, sem geyma norræna menningu,
geti enn i dag lyft lífinu til meiri fegurðar?