Skinfaxi - 01.10.1931, Blaðsíða 10

138
SKINFAXI
Svo söðla eg fákinn; á svifléttu skeiði
við samferða ríðum um Færeyja heiði.
J. H. 0. Djurhuus.
II.
Hvort vilt þii mig elska, er árin líða,
elska mig, þá júní-sólin björt
Vefur roða um vanga grænna hlíða,
— viltu elska mig, þái nóttin svört
breiðir sína dökku vængi um dali,
dásenul birlir oss um himin-stig;
og þótt kaldur heimur harm mér ali,
heyrðu, kæra, vilt þú elska mig?
Elska mig, svo Ijóst eg líta megi,
lífið veili meiri birtu og yl,
elska mig, svo eldi af gleðidegi,
allt mér gefa hinnstu stundar til,
elska mig, svo allur heimur Ijómi,
elska jafnt á morgun sem í dag,
svo að hver minn hjartastrengur hljómi
hátt og sterkt og fjörugt gleðilag.
Iivort vill þú mig elska, er árin líða,
— eins þá berst mér lífsins mikla kall;
þá mun eg því skjólt og hiklaust hlýða,
hugans vængjum lyftast yfir fjall. —
Þá má lífsins brim og bylgjur grettar
brotsjó reisa’ og hamast yfir sig.
— Allar byrðar lízt mér verði léttar,
Ijúfa, ef eg veit þú elskar mig.
Ilvað má veita huggun þungum harmi,
hlýjum geislum lýsa dapra sál?