Skinfaxi - 01.10.1931, Blaðsíða 20

148
SKINFAXI
Þegar samin er starfsskrá félags eða dagskrá fund-
ar, verður að gæta þess, að ætla hverjum fundi eiu-
liver skemmtiatriði. Fer vel á, að blanda þeim inn a
milli alvarlcgra umræðna og fyrirlestra. Þó mun varla
ráðlegt að hlanda dansi innan um umræður og alvar-
leg fundarstörf. — Ef formaður eða fundarstjóri finn-
ur þreytumerki á fundi, eða umræður gerast lang-
dregnar, þá ætti liann að hvíla fundarmenn á fjörugu
lagi, gamansögu eða öðru slíku.
Á fundum verður skemmtiefnum jafnan að vera
svo i hóf stillt, að liver fundur sem heild beri meiri
svip hinna alvarlegu starfa. En velja skal og vinna
„alvarlegu“ störfin þannig, að þeim fylgi hrifning, og
þá gleði og gaman um leið. Iveppa bcr að því, að cng-
inn hluti U. M. F.-fundar skilji eftir óþægilega endur-
minningu né eyði og tóm i minningasafni nokkurs
góðs félaga.
Rétt er og sjálfsagt, að U. M. F. haldi stöku sinnum
skemmtifundi innan félags, þar sem aðeins sé gleði á
hoðstólum, en engin venjuleg fundarstörf. Eigi má þó
gera of mikið að sliku, og sízt svo, að meira beri á þeim
fundum en hinurn. Betra er, að slíkir fundir séu fáir
og vel til þeirra vandað, en að þeir séu margir og fá-
breyttir. Verður að vera ófrávíkjanleg krafa, að félag-
inu sé sómi að þeim.
Söngur getur valdið flestum mönnum lirifningu, og
jafnan er Iiægt að koma honum við. Sjálfsagt er, að
hefja og enda fundi með söng, og gott er, að grípa til
hans af og lil þar á milli. Allir, sem gcla, eiga að syngja
með, og llestallir geta það, ef þeir temja sér það nógu
ungir. Einraddaður söngur er heppilegastur á fundum;
Iiægra að ná fjöldanum til söngs með því móti, en ef
íjölraddað er sungið. Syngja skal liratt, létt og fjörugt,
eftir þvi sem lögin leyfa. Hafa skal fjölbreytni i vali
Ijóða og laga, og veita íslenzkum þjóðlögum meiri
gaum en nú er almennt. Rétt er, að syngja heil kvæði,