Skinfaxi - 01.10.1931, Qupperneq 15

SKINFAXI
143
En áttliagatryggðin er þeim líka meðfædd. Þeir
elska og virða allar þjóðminnjar, er geyma einkenni
náttúru og sögu. „Stockliolm er en vacker stad,“ segja
þeir, „en sá, sem ekki hefir séð Skansinn, hann hefir
ekki séð Stokkliólm", er viðkvæði bæjarbúa. Það er
vegna þess, hve margt er þar geymt, er lýsir náttúru
landsins og greinir frá sögn átthaganna. Þeir vilja, að
allir gestir sjái Dalina. Myndi það ekki vera sökum
þess, að þar er náttúran stórbrotnust og mest af þeim
gæðum, er skapað hefir það göfugasta i fari þjóð-
arinnar?
Hvaða gildi liefir þetta fyrir Svia? Þau öflugu tengsl,
er binda þá við sveitina og heimkynnin, setja höfð-
ingssvip og glæsihrag á þjóðina. Bóndinn finnur til
metnaðar yfir ríki sínu. Sonurinn tekur liann í arf.
Æskan er frjálsleg í bragði og finnur það, að hún
er voldug og sterk. Ungi maðurinn og litla stúlkan
eign Iieimahagana og átthagarnir eiga þau. Heimilið
verður að ósigrandi vígi þeirra. Það skapast heimilis-
liyggja og kringum liana hugsjón og lífsköllun.
Islendingar þurfa að eignast skilning á fegurð og
gildi átthaga sinna. Það er undirstaða að framtíðar-
gæfu þeirra. Allir ættu þeir að gera þessi orð að sín-
um: „Eg á það heima, sem aldrei gleymist, né um-
breytzt fær.“ — En hvernig getnr það orðið? Hér er
verkefni fyrir skáldin. Eiga þau hvergi í hjarta sínu
þá órjúfandi tryggð við hernskustöðvarnar, sem hirt-
ist í vísu Heidenstam’s ?:
Jag lángtar hem sen átta lánga ár.
1 sjálva sömnen har jag lángtan kent.
.Tag lángtar hem, jag lángtar var jag gár.
— — — Jag lángtar marken, jag lángtar
stenarna, der barn jag lekt.
Hafa þau ekki þá glöggu sjón á tign íslenzkra sveita,
sem fékk Rydherg til að skrifa þessi vísuorð?: