Skinfaxi - 01.04.1932, Qupperneq 19

SKINFAXI
71
]jó af, liversu framkoman var glæsileg. Fuiidii þó ýms-
ir honum lil foráltu, að liann vantaði móðinn, kappið.
En svo var eigi, að mínu áliti. Það var drenglyndið, er
stillti kappinu í hóf, er tveir stóðu á kappvelli íslenzkr-
ar glimu.
Eg var einn í hópi þeirra unglinga, er Guðni kenndi
isl. glímu í íþróttafél. Stefni á Súgandafirði, og glímdi
síðar við liann snérpuglímur. Fann eg glöggt, er við
liéldum glímutökum, að liér stóð eg andspænis góðum
dreng, undirhyggj ulausum.
Ilugurinn leynist tæpast, þegar glímutökin eru grip-
in. Áhrif hugsunar glímumannsins streyma til keppi-
nautarins, hvort sem það er drenglyndi, ofurkápp, ill-
vilji, meinleysi, gáski, festa, hræðsla, kvíði, góðvilji
eða kæruleysi. Enginn leynist þeim, sem farinn er að
skynja og skilja gegnum glímuna.
Kostir Guðna Alberts leyndust ekki. Það var óvið-
jafnanlega öruggt drenglyndi, er frá lionum streymdi.
Hann hafði glimt frá blautu barnsbeini. Eg þori að
fullyrða, að glíman hefir átt drjúgan þátt í þvi, að
móta skapgerð lians til dáða. Skapgerðin var mjög
tamin.
Guðni varð eftir 1920 þekktur og vinsæll maður
meðal íþróttamanna um land allt, er hann tók þátt í
Íslandsglímunni tvö ár. Þá hlaut hann nafnið „kónga-
bani“, er hrifnir áhorfendur gáfu honum, þegar hann
lagði hina meiri háttar glímumenn síns tíma, Sigurjón
og Tryggva.
III.
Allir geta, að meira eða minna leyti, átt kost á því,
að leggja börnum og ungmennum liðsyrði og heilla-
ráð. Skapgerðin mótast eflaust, að einhverju leyti, af
leikum þeim, sem ungmennið tekur þátt í, þegar kom-
ið er á það skeið, að þurfa hvild frá starfi eða námi.
Benda má þá á ýmsar íþróttir, en fyrir margra hluta