Skinfaxi - 01.04.1932, Qupperneq 20

72
SIÍINFAXI
sakir, fyrst og fremst ísl. glímuna. Nokkur rök skal
færa þessu til stuðnings.
íslenzk glíma hefir þann höfuðkost að vera fjöl-
hliða íþrótt i áreynslu allri. Hún gefur ílestum vöðv-
um tækifæri til áreynslu. I vörnum og brögðum glim-
unnar keinst glímumaðurinn i sömu aðstöðu, eins og
ieikfimismaðurinn í mjög fjölbreyttri leikfimi. Glím-
an heimtar jafnvægi, beygjur, fettur, teygjur, bolvindu,
fjaðurmagn og mýkt, varnarstökk og margskonar
skjótleilc í undankomu bragða. Hún krefst krafta,
snerpu og samstillingar allra vöðva og lieilbrigðrar
heilastarfsemi. Með fjölbragðakunnáltu verður kerfið
fegurra, listfengara, sígildara fyrir þroska iþrólta-
mannsins, andlega og likamlega. —
Samæfingar í leikfimiskerfum lieimta, að liver ein-
staklingur beri svip heildarinnar. I staðæfingum eiga
allir þátttakendur að taka sömu æfinguna, á sama
tíma, með sama liraða, eftir sömu skipunum sama
manns. Þetta reynist ýmsu fólki allerfitt, en flesta má
þó þjálfa svo, að þeir nálgisl það, að bera svip heildar-
innar, fylgjast með i leikni og Iiraða. I þessu er fólgin
allmikil áreynsla, en þegar því marki er náð, að geta
lireyft sig á sama hátt á sama tíma, eins og aðrir í
flokknum, þá gctur hugurinn farið að livila sig og
flokksstarfsemin verður vélræn. Þegar leikfimiskenn-
ari skipar: Djúp öndun með knébeygju, hællyftu óg
armteygju út og upp -—- taka allir æfinguna. En meðan
æfingin er gerð, vita allir þátttakendur, að næsta skip-
un er: Hliðbeygja, fyrst til vinstri o. s. frv., og æfingarn-
ar halda áfram. Þetta verður utanað lært kerfi, sem
kennarinn setur í gang. Leikfimi bcr sízt að lasta, því
að hún veilir heilsusamlega og nauðsynlega hreyfingu,
en hún getur steinrunnið, þannig, að hugsunin skerpist
eigi við endurtekningu kerfisins. —
Viðhorf ísl. glímu er allt annað.
Þar verður íþróttamaðurinn að vera sjálfstæður og