Skinfaxi - 01.04.1932, Qupperneq 29

SKINFAXI
81
fremur en áfengi. Og enginn má láta sér til hugar
koma, að gera áfengið að mjólkurkú þjóðarbúsins, því
að þeir peningar eru sannarlega blóðpeningar, sem
])að gefur rikissjóði. Margt er nú rætt og ritað um
þessi mál, og virðist ekki vera allt sem viturlegast, né
bollt aflestrar, og get eg ekki stillt mig um, að minn-
ast í þessu sambandi á smáklausu úr langri grein um
áfengismál íslendinga fyr og nú, eftir ungan lögfræð-
ing. Hún er svona orðrétt: „Ef menn drekka lióflega,
siðlega og fallega, getur það verið þeim til ánægju, og
verða þeir, sem það gera, sízt taldir menningarminni
en þeir, sem hafna vínnautn alveg.“ Hvert er innibald
þessarar greinar? Það er: Heill sé ])ér, hófdrykkja!
Þetta þarf eigi frekari skýringar við; allir vita hvað
það orð táknar.
T ó b a k. Lágar bafa þær raddir verið, sem kom-
ið liafa fram um það, að menn gætu verið án tóbaks.
Það er kannske af þvi, að 90% mannsins er vani. En
ný kynslóð revnir nýja stigu og markar tímamót í þró-
un lifsins. Hún á að bafna þeim löstum og steingerð-
um vana, sem forfeðurnir hafa skilið eftir, og semja
sér nýja ferðaáætlun. Það væri hraustlega gcrt af nú-
verandi æsku íslands, ef bún lcastaði hinuin erfða
vana og strikaði út úr dagbólc þjóðarinnar notkun tó-
baksins. En það á sammerkt áfenginu, að valda and-
legu og efnalegu tjóni, en aðeins í annarri mynd. Flest-
ir liafa eflaust veitt því eftirtekt, hve lymskulega vind-
lingurinn ræðst á unglinginn, og þegar bann liefir náð
honum á vald sitt, þá kemur annað á eftir neyzla
áfengis. Tóbakið hefir inni að balda eiturefni (nicotin),
sem liefir seigdrepandi ábrif á líffæri líkamans. Hér
mun sérstaklega verða vikið að vindlingunum. Margir
vísindamenn stórþjóðanna bafa látið uppi álit sitt á
þeim, og er það í sluttu máli þetta: Siðferðilega spill-
ingin, sem af vindlinganautn getur leitt -— og' leiðir
jafnan, fyr eða síðar — er óútreiknanleg og bræðileg.