Skinfaxi - 01.10.1932, Blaðsíða 12

SKINFAXI
130
er mér siður kunnugt, en veit þó að þær muni vera til.
Af liendingu veit eg, að það var U. M. F. Drífandi, sem
kom þvi til vegar, að Markarfljótsgarðurinn var byggð-
ur, þcgar Fljótið var tekið að renna austur með Eyja-
fjöllunum og tjón vofði þar yfir mörgum jörðum.
Einn árangur af starfi Ungmennafélaganna var end-
urreisn íþróttanna.
Glíman, sem var að falla í glevmsku, náði nú mik-
illi útbreiðslu.
Leikfimi, sund og ýmsar aðrar íþróttir voru við-
fangsefni Ungmennafélaganna. Má óhætt fullyrða, að
þau hafi flýlt fyrir og jafnvel fætt af sér ýms þau fé-
lög, sem nú leggja sérstund á hinar ýmsu íþróttir. Það
voru Ungmennafél., sem beittust fyrir fyrsta allsherj-
ar-íþróttamótinu 15)11 og veittu því forstöðu.
Alll fram að því, er Ungmennafélögin komu til sög-
unnar, var margt það, sem þjóðlegt var, vanmetið af
öllum ahnenningi. Var áherzla á það lögð, að brcyta
viðhorfinu hvað þetta snerti, og að sjálfsögðu með eigi
litlum árangri. Þá var virðing fyrir móðurmálinu eilt
af liví, sem vannst á um.
Skógrækt var eitt af áliugamálum félaganna, en þar
liefir árangur orðið minni en aúla mætti. Veldur þar
sitt hvað. Þekkingarskortur og fljóthugur vísast rnestu,
og einnig það, að forysta þjóðfélagsins sjálfs um þessi
mál befir livorki haft skilning né lagni til þess að
notfæra sér þann liðsdrátt, sem liér var fvrir hendi til
afkasta á þessu sviði. — Og satt að segja munu von-
irnar hafa dvínað um of hjá sjálfu æskufólkinu um
möguleikána, sem á ]>ví eru að „ldæða landið“, og
jafnvel endað í vonleysi hjá æði-mörgum.
Þess vegna eru það ein hin gleðilegustu líðindi, þeg-
ar jafn margfróður og ágætur vísindamaður og pró-
fessor Weis frá landbúnaðarháskóla Dana og einn aðal-
starfsmaður józka Heiðafélagsins, sá er nýlega var