Skinfaxi - 01.10.1932, Blaðsíða 22

146
SKINFAXI
Sigv. Kaldalóns er niafiur æskunnar að því leyti, að
sál hans er siung. Hann er nú liðlega fimmtugur að aldri,
og' hcfir um langt skeið átt við fráhært lieilsuleysi að
stríða. Samt brennur honum eldur i brjósti, sem á tví-
tugs aldri væri.
En myndi það
ekki einmitt vera
þessi síungi sál-
arkraftur, sem
veldur aðal mis-
mun þeim, sem
skilur listrænt
eðli frá hinu ó-
listræna?
Sá maður, sem
sjálfur er lirifn-
ingagjarn, á
venjulega hægara
með að lirífa
aðra. Þetta á
mjög lieima um
Sigvalda Kalda-
lóns. Hann er ó-
venjulega áhrifa-
næmur fyrir allri
fegurð,hvort sem
hún birtist i lín-
um, formi, litum eða tónum, enda er það svo, að
trauðla mun nokkrum Islendingi hafa tekizt að ná al-
mennari tökum með list sinni en honum.
Snemma í æsku hneigðist hugur Sigvalda að tónlist
og tónsmíðum, og leitaði hann sér allrar þeirrar upp-
fræðslu sem koslur var á, en aðstæður og efnaskortur
liömluðu nægjanlegum lærdómi og kveður hann það
hafa bakað sér allmikla örðugleika við tónsmíðar sin-
ar. En aftur á móti er hin skapandi eðlisgáfa lians svo
Sigvaldi S. Kaldalóns
(Mynd eftir Ríkarð Jónsson).