Skinfaxi - 01.11.1939, Blaðsíða 14

94
SKINFAXI
anna í 6. og 7. gr. þeirra. En greinar þessar eru einn-
ig aðalákvæði laganna. Ef þær falla niður, eru sam-
bandslögin sjálf úr sögunni.
Eg lít svo á, að hve'r maður, er vill leljast íslend-
ingur, eigi að berjast fyrir afnámi saiiibandslaganna
og fyrir því, að enginn samningur verði gerður í
þeirra stað, er á nokkurn hátt takmarki alræði ís-
lendinga yfir landi sínu og málum sínum.
Ungmennafélögin eru og eiga að vera félagsskapur
þjóðrækinna manna. Allir þjóðræknir menn hljóta að
herjast fyrir afnámi sambandslaganna. Eg fæ því ekki
skilið, að Ungmennafélögin geti lekið neina aðra af-
stöðu. Þau eiga því að taka þá slefnu, að berjast með
festu og drengskap að því marki, að sambandslaga-
samningurinn verði úr gildi felldur eftir árslok 1943.
Það er ekki samið um konungssambandið í sam-
bandslögunum, og stendur það eftir þó að lögin falli
úr gildi. Konungssambandið er því ekki innifalið í
þeirri spurningu, sem hér á að svara, og verður því
ekki rætt hér. — En þess vil eg geta, að eg álít, að
það eigi að fara í sömu gröfina og sambandslaga-
samningurinn.
Guðmundur Benediktsson.
IV.
Ritstjóri Skinfaxa, Aðalsteinn Sigmundsson, hefir
óskað eftir að eg skýrði í blaði hans stuttlega fra skoð-
unum mínum um pólitiskt framtiðarsamband Islands
og Danmerkur.
Eg álít ekki með öllu viðeigandi, að eg riti í Skin-
faxa, sem er ópóiitískt tímarit, það sem kalla mætti
flokkspólitíska grein um nútímaviðfangsefni íslenzkra
stjórnmálamanna.* Eg mun þess vegna svara spurn-
*) Ititstj. Skinfaxa er ekki kunnugt um, að aðstaða til sam-
bandsmálsins skipti stjórnmálaflokkum nú. Það gerði hún
aftur á fyrstu árum ungmennafélaganna. Er ]jví sambands-
málið engu síður mál fyrir jiau og Skinfaxa nú en þá.