Skinfaxi - 01.11.1939, Blaðsíða 69

SKINFAXI
149
I honum voi'u einkanlega hríslur. Við hverja hrislu var sett
spýta, með fangamarki eiganda hrislunnar, ásamt mánaðar-
deginum og ártalinu, þegar hríslan var gróðursett. Annast
því hver ielagi sína hríslu, og fylgist með vexti hennar. í
miðjum garðinum er kringlóttur grasflötur, en umhverfis
hann eru sumarblóm. Upp úr miðjum grasfletinum stendur
fánastöng, þar sem fáni vor blaktir við hún, er félagarnir,
koma saman í garðinum til leikja og starfa, eða fundarhalda.
Oft hefir verið rœtt um, að ungmennafélög heimsæki hvert
annað, til kynningar og skemmtunar. Vera má, að ef þetta
yrði tekið upp meðal ungmennafélaga, þá væri stigið einna
stærsta sporið i endurbótum á skemmtunum félaganna. I þvi
sambandi skal minnzt á, t. d. tvö félög færu í sameigin-
lega skemmtiför að vorinu, og héldu fund á ákvörðunar-
staðnum. Hrifningin, sem gripi félagana á nýjum stað, gæti
orðið til þess að vekja nýjar og göfugar hugsjónir í hjörtum
félaganna.
Eg skal ekki eyða meiri tíma í að ræða um þessi mál, en
vænti, að umf. athugi nánar þær leiðir, sem eg hefi rætt um,
og taki afstöðu til þeirra. Eg hefi af áscttu ráði gengið fram
lijá yngri deildum, og er þar þó þýðingarmikill þáttur í
starfsemi Umf.
Að lokum: Þegar við athugum skipulagningu félagslegra
starfa okkar, verðum við að hafa hugfast, að ungmennafélag
verður að vera i senn fræðslu- og félagsstofnun, sem skipu-
iögð sé jafnt fyrir karla og konur, svo að öllum gefist jafn
kostur á andlegri og líkamlegri þjálfun. Við eigum ekki að
])urfa að ræða um einskonar atvinnubætur i sveitum, verk-
efnin eiga að vera næg. Og þau eru nóg. Samt heyrist ekki
ósjaldan rætt um það, að ef 2 eða 3 karlmenn sén i heimili
þar sem stórt bú sé, þá hafi þeir lítið að gera, og bíði bein-
línis eftir atvinnu. Því miður fer þessum mönnum alloft eins
og mörgum atvinnuleysingjanum í kaupstöðum, að leiðin
verður stutt að lindum Bakkusar, og þeir leitast við að gleyma
sér við borð hans. Þetta er hörmungarefni í hugsunarhætti
íslenzkra sveitamanna, og hörmungarefni i atvjnnulifi okk-
ar, þar sem svo margt er þó ógert, Um leið er það kall von-
snauðra og vonsvikinna manna og kvenna, á ungmennafélög-
in til hjál])ar. Þaðan á hjálþin að koma, — frá samtökum
ungra manna og kvenna. Eg treysti því, ef öll ungmennafélög
leggjast hér á eitt, í þeim anda, sem eg hefi bent á, væri
stórt spor stigið, til þess að kenna æskumönnum og konum