Skinfaxi - 01.11.1939, Qupperneq 21

SKINFAXI
101
það sé ekki gerlegt, en þá er réttara, að saniþykktin sé
tekin aftur á félagsfundi, heldur en að málið lognist
út af.
Nú er það algengt um þau mál, sem eru samþykkt,
að fleiri eða færri séu á móti. Hvað eiga þeir þá að
gera? Eiga þeir að þrjózkast á móti og tefja fyrir fram-
gangi málsins, eða vinna að framgangi þess? Það er
ídveg augljóst, að þeim ber að vinna að framgangi máls-
ins, og það þó að þeir liafi barizt með hnúum og hnef-
um á móti þvi i byrjun. Þetta hlýtur hver félagslega
þroskaður maður að gera. Á þessu byggist hið svo
kallaða lýðræði. Sá, sem lendir i minnihluta, verður að
vera svo réttlátur og sanngjarn, að viðurkenna, að
meiri hlutinn verði að ráða. Vera svo góður félags-
maður, að láta það engin áhrif liafa á starf sitt fyrir
félagið.
Hin mestu nauðsynjamál hafa átt fjöla á móti sér í
byrjun. Það eru sumir þannig, að þeir eru á móti öllu
nýju. Þá er það í lögum þjóðanna, sem lýðræði hafa,
að þeir verða að beygja sig fyrir meirihlutanum og
vera með og leggja af mörkum það, sem þeim ber fjár-
hagslega, í réttu hlutfalli við þá, sem með málinu voru.
En vitanlega dettur engum í hug að kjósa þá fyrir for-
stöðumenn.
I félögum getur þetta verið öðru vísi. Minni hlutinn
getur, ef hann vill, oft og einalt srneygt sér undnn þeim
kvöðum, sem samþykkt meiri hlutans hefir lagt hon-
um á herðar. 1 félögum er ekkert vald, sem knýr þá
til að vinna það, sem þeim her að greiða. Hér riður
þá á, að hver einstakur viðurkenni rétt meirihlutans.
Viðurkenni félagslegar slcyldur. Þetta er: Að vera
sannur félagi.