Skinfaxi - 01.11.1939, Qupperneq 61

SKINFAXI
141
okkar, sem félaga, sem nokkurnveginn erum ábyrgir félags-
legum störfum, að ræða um skipulagningu á innbyrðis störf-
um félaganna. Og nú ber vel í veiði, að ræða slíkt, þar sem
aðalstárfstími félaganna er að hefjast.
Það hafa margir félagar sagt við mig: Eitt aðalverkefni
béraðsþingsins á að vera að ræða um skipulag umf., — benda
á nýjar leiðir í störfum o. a. ]). h. — Og vissulega er þetta
rétt.
Ungmennafélagsskapurinn er hér í héraði einn fjöl-
mennnasti félagsskapurinn, — og það, sem hlýtur að setja
sinn sérstaka svip á hann, er, að flestir innan hans eru
aiskumenn. Þessi hópur er, sem að líkum lætur, mjög mis-
jafn. Skiptar skoðanir, efnahagur mismunandi, ólíkur félags-
þroski, og aðrar þjóðféiagslegar ástæður. En það, sem á að
vera aðalsmerki þessa hóps, er fullkomið sjáfstæði i hugsun.
Þess ber að krefjast af hverjum umf., að iiann sé hugsandi
vera, sem ekki geri sig ánægðan með það, sem er, heldur að
liann leitist við að umbæta, — fyrst sjálfan sig, sinn innri
mann, og síðan félagsheildina. Það er ekki sjálfstæður pilt-
ur, eða sjálfstæð stúlka, sem er háð hleypidómum og dutl-
ungum tíðarandans, í hversu fáránlegum myndum, sem hann
kann að birtast, s. s. klæðaburði, fæðu, tízkumeðulum og öðru
slíku. Það er heldur ekki sjálfstæður maður eða kona, sem
fylgir einhverri pólitískri stefnu refjalaust, hversu margir
gallar og neitanir gagnvart eðlilegu þjóðfélagslífi, sem eru í
stefnuskrá hennar. Sjálfstæður piltur, eða stúlka, spyr sig,
hvort þetta sé vert fylgis, áður en fylgi er léð. Dæmin eru
mýmörg, sem sanna, að fólk vantar sjálfstæði til að athuga
])etta í Ijósi veruleikans.
Upphafsmenn ungmennafélaganna, —- og hugsjónamenn
þeirra, — dreymdi einmitt, að ungmennafélagsskapurinn
samanstæði af sjálfstæðum einstaklingum — og fáguðum ein-
'staklingum. Fram hjá þessu er oftast gengið. En mér dylst
ekki, að þegar rætt er um skipulagningu á félagslegum störf-
um og málum, eigi þessi hugmynd að vera grundvöllur allra
hugsana okkar, og starfa. — —
Fyrsta skilyrði þess, að ungmennafélag geti starfað sjálf-
stætt, er að það eigi sitt heimili. Það mun fara fyrir heimil-
islausu félagi eins og heimilislausum manni, að æfinni mun
ljúka í volæði, og átök aldrei verða mikil. Sameiginlegt með
öllum féliigum mun vera, að þau eigi sina harmsögu í þessum
cfnum; meðan þau voru ung og voru að eignast hugsjónir
og krafta. Það inun ekki ósjaldan hafa komið fyrir, að andað