Skinfaxi - 01.04.1946, Side 19

SKINFAXI
19
er hann tekur að koma sér fyrir á ný, að liann hefur
koinið heim i allt annað land en hann fór frá, er hann
var kallaður lil herþjónustunnar. Ástralía hefur mikið
breytzt. Tæknin liefur aukizt, nýjar hráefnalindir liafa
ojmazt, og jafnframt liefur þjóðin öðlazt meiri þekk-
ingu og þroska, bæði á öðrum þjóðum og alþjóðavið-
skiptum.
Þróun iðnaðarins.
Það er vilaö mál, að Ástralía er ekki lengur land
baénda og gullgrafara. Iðnaðurinn liefur tekið stórstíg-
um framförum, þvi að liráefnin ern liartnær óþrjótandi
og vinnuaflið ódýrt.
Þessar framfarir tóku mikinn fjörkipp, þegar Ástr-
alíu var árið 1942 gert ókleift að fá iðnaðarvörur flutt-
ar frá öðrum löndum. Sem svar við innrásarógnun
Japana, gerði þjóðin sitt ýtrasta til þess að hervæða
hvern mann, er snúizt gæti gegn óvininum.
Elckert var sparað til að auka framleiðslu hernaðar-
uauðsynja. Áður en tólf mánuðir voru liðnir frá því
að Japan fór i stríðið, höfðn nálægt 500000 manns liætt
sínum fyrri störfum og bætzt í hóp þeirra, sem þegar
Unnu að framleiðslu lianda hernum. Það þurfti gríð-
arlegt átak til þess að fá þessari landbúnaðarþjóð iðn-
aðarverkfæri í hendur, en áður hafði hún ekki einu
sinni framleitt bila. Fyrsta sporið var að ná tangar-
haldi á öllum vélaverkfærum, sem fyrir voru i land-
inu. Ekkert værkfæri mátti kaupa, selja eða færa til,
nema með leyfi stjórnarvaldanna. Fyrir stríðið liafði
framleiðsla á vélum og verkfærum einskorðazt við
fimm fyrirtæki, sem smíðuðu lítið meira en hnndrað
vélar á ári. Á miðju árinu 1943 liafði sjötíu og fimm
verksmiðjum verið komið á fót, og þær smíðuðu 14000
véjar árlega.
Hernaðartækjaverksmiðjur risu upp með geysihraða,
líkast gorkúlum á haug. Fjórar voru starfandi, þegar
2*