Skinfaxi - 01.04.1946, Síða 23

SIvINFAXI
23
öðrum hermönnum, sem daglega segja skilið við ein-
kennisbúninginn, Iivaða vandamál þessi breyting í iðn-
aðinum muni hafa í för með sér. Og það er ekki her-
maðurinn einn, sem brýtur heilann um þetta efni, held-
ur líka faglærði verkamaðurinn, sem í rann og veru er
einnig stríðsfyrirbrigði. Þeir vila báðir, að félagslegt ör-
Vggi cr tryggt að minnsta kosli nokkur fyrstu árin. Þörf
hinna þjálfuðu verkamanna mun elcki minnka, meðan
landbúnaðurinn er að endurheimta þann þriðjung
verltafólks, er hann varð að sjá á balc á striðsárunum.
En þeir eru að hugsa um árin lengra framundan, þegar
búið er að gera við verstu eyðileggingarspjöll styrjald-
arinnar og alheimsverzlunin er komin í nokkurn veginn
eðlilegar skorður.
Hvernig mun lilutur Ástralíu, sem fyrir stríðið hugs-
aði eingöngu um smávegis framleiðslu fyrir sig, verða
í viðskiptum heimsins, þegar hún framleiðir ekki leng-
ur aðeins fyrir þig, lieldur og til útflutnings? Ef hún
verður sjálfri sér næg, leggur sér til eigin iðnaðarvörur
og flytnr ef lil vill út það, sem fram yfir cr, hver mun
þá gela keypt alla þá miklu ull, liveili, kjöt, ávexti og
ostavörur, sem liún ekki þarf á að halda sjálf, þarfnist
hún aðeins litils á móti?
Þrátt fyrir þessi hagfræðilegu vandamál, eru Ástra-
líumenn sammála um það, að það getur orðið of dýr-
keypt reynsla, ef sagan frá 1942 á eftir að endurtaka
sig, og byggt sé eingöngu á iðnaðarvörum handan um
haf, sem auðveldlega gætu hindrazt, þegar stríð brytist
út. Einnig eru þeir minnugir á þann liáska, sem þeim
þjóðum er búinn, sem lítinn iðnað hafa, er framleiðslu-
vörur þeirra lækka stórkostlega í verði, eins og ráunin
varð á í lieimskreppunni eftir 1930.
Ástralíumenn eru þeirrar skoðunar, að iðnaðurinn sé
afar þýðingarmikill fyrir sjálfstæði þjóðarinnar, og
nauðsyn beri lil að framleiða framvegis þær iðnvörur,
sem reynzt bafa gúrstaklega vel. Stjórnin' liefur tilkynnt,