Skinfaxi - 01.04.1952, Blaðsíða 4

4
SKINFAXI
okkar og tveir síðustu áfangarnir 1918 og 1944 eru
tengdir stórviöburðum úti i lieimi. Þetta held ég, aS
stórskáldiS Einar Benediktsson hafi skiliS manna
bezt og birt í draumum sínum og fyrirætlunum aS
beizla orku landsins og gera okkur efnalega frjálsa.
En þessu held ég einnig, aS stjórnmálamennirnir
margir, sem þóltust Einari raunsærri, hafi gleymt og
ekki grunaS aSra sjálfstæSisbaráttu en þrefiS viS
Dani.
ForgöngumaSur ungmennafélaganna Tryggvi Þór-
hallsson sagSi eitt sinn, aS auSvitaS vildu félögin
skilnaS viS Dani. „En þau vilja ekki vinna aS þvi meS
háværum pólitiskum gauragangi. Þau vilja vinna aS
því aS þroska og mennta félaga sína og meS þvi aS
græða og efla landiS. Og þaS er eini vegurinn til þess
aS ná því marki.“
Jónas Jónsson annar aSal forvígismaSurinn ræSir
um glamur stjórnmálamannanna og svo markvisst
uppbyggingarstarf hins vegar. I lögum og stjórnar-
skrám felist ekki full trygging frelsisins. NiSurstaSan
geti aSeins orSiS pappírsfrelsi. Jónas tekur dæmi miS-
uS viS ástandiS í lieiminum eins og þaS var þá. Spán-
verjar séu aS nafninu til sjálfstæSir, en landiS í ó-
rækt, gæSi þess litt nýtt og fjármálin i ólestri. Sama
sé aS segja um ítali. Hinsvegar séu svo Finnar stjórn-
arfarslega tengdir Rússum, en i þjóölifi þeirra sé
grózka og heilbrigSi og sé jafnt andleg menning sem
líkamsrækt meS blóma. PappirssjálfstæSiS sé formiS
eitt, þjóSlífiS veruleikinn. Sú þjóS sé sjálfstæS, segir
Jónas, sem velur sér lífvænleg viSfangsefni, ræktun
landsins og þroska æskulýösins.
ÞaS má segja aS Stephan G. Stephansson sýni okk-
ur kjarna þessa máls sbr. framansagt í kvæSi sinu
Landnámsmaðurinn. KvæSiS er aS vísu mótaS af
harSæri því, er gekk yfir land okkar á síSustu tugum
19 aldar. KvæSiS bregSur upp mynd af landinu, er