Skinfaxi - 01.04.1952, Blaðsíða 21

SKINFAXI
21
Að höfninni reikaði hann valtur og veikur,
vissi að þar mundi skipið sitt bíða.
Hann nísti og kvaldi hinn napri leikur,
nú varð hann ýmist að ganga eða skríða.
Vinirnir höfðu haft hann í glysið,
við höfnina skeði dauða slysið.
Á hafinu sigraði hann hcettu alla
hrapaði ráðlaus og varð svo að falla.
III.
Gleðilaus faðir og grátin móðir
geyma minning um unga soninn,
af örvœnting sárri eru hugirnir hljóðir,
hörfin er fegursta bjartasta vonin.
Einu er fleira af óhöppum sorgar,
er sannar svo vel að Svarti dauðinn,
sízt skyldi vaxta þjóðarauðinn.
A þinginu okkar er skeggrœtt og skrafað,
en skaðinn þessi er lítils metinn
og víst hafa sumir á dreggjunum drafað
og deilt eða stundað heima fletin.
Ef víninu á að víkja úr sœti,
vill hún réna þar sumra lcœti.
Við skulum gera áfengt ölið,
það eitt getur lœknað drykkjubölið.