Skinfaxi - 01.04.1952, Blaðsíða 8

8
SKINFAXI
hringsóla í þeim, en þeir búa ekki yfir neinu ástriki
eins og moldin. Moldin sýnir þeim umönnun, sem á
henni gengur. Moldin nær ekki lil þeirra, sem ávallt
liafast við á timhurgólfum eða hörðum strætum."
Stórþjóðirnar eru farnar að sjá að stórborgirnar eru
þeim um megn og stuðla að óheillaþróun. Lundúna-
borg krefsl til dæmis heimsmarkaða og liráefnalinda
í öðrum heimsálfum. Verzlunarmennskan vill verða
ofan á í borgunum. Allir kannast við leikinn vinsæla:
„Sölumaður deyr“. Þar er ekki verið að ráðast gegn
verzlun, heldur liinu, að hugsjón sölumennskunnar
verði að vera takmörk sett. En ýmsum mun þykja
á skorta þau takmörk vestur í álfu og víðar raun-
ar.
Gegn hugsjón sölumennskunnar er eitt meðal til
öruggt. Það er hugsjón, eklci gróðans, lieldur gróðurs-
ins. Ilugir fólksins þurfa að bindast átthögunum,
verða á vegum sólar og regns.
Árið 1871 bjuggu Frakkar við lélega og raunar
spillta stjórn, er steypti þeim út i styrjöld. Bismarck
ællaði að binda þeim byrði, er þeir seint fengi risið
undir. En franskir bændur grciddu hernaðarskaða-
bætui nar þegar í stað. Bismarck urðu þelta vonbrigði.
Hann hafði dæmt þjóðina eftir leiðtogunum. Daglegir
lifnaðarliættir þjóðar skipta mestu um frelsi hennar.
Að hún sé rótfest í menningu sinni og jörð.
Erlingur Fiiðjónsson segir frá því, er hann ásamt
Halldóri bróður sinum var að fara vestur í Ólafsdal
til búnaðarnáms. Sigurjón bróðir þeirra tók brott-
för þeirra furðulega tómlega og var hvergi sjáanleg-
ur. Þó lcom hann um síðir og var fálátur mjög. Ilon-
um var þungt í skapi. Föðurleifð þeirra, Sandur,
mundi ekki rúma þá alla bræður og eklci hann sjálf-
an, nema um stund. Hann stóð upp fyrir bróður sín-
um, til þess að hann þyrfti ekki að hrekjast á brott,
ef til vill á mölina. Sigurjón gerðist bóndi annars