Skinfaxi - 01.04.1952, Blaðsíða 29

SKINFAXI
29
Jón Kristgeirsson frá Gilstreymi:
SVEITIN MÍN
Ávarp til Umf. Dagrenningar í Lundarreykjadal á 40 ára
afmæli þess, 22. 7. 1951.
„Blessuð sértu sveitin mín,
sumar, vetur, ár og daga.“
Þeim, sem hafa verið fjarvistum úr sveitinni sinni
um langan aldur, og hafa ef til vill ekki litið hana
augum, jafnvel svo áratugum skiptir, vill gjarnan
vefjast tunga um tönn, ef þeir eru allt í einu staddir
meðal hins gróandi lífs og daglegra anna í sveit-
inni sinni, og gefst tækifæri til að ávarpa liana úr
kallfæri.
Það er nefnilega svo margt, sem á hugann leitar,
ýmsar myndir, minningar og stemningar, sem ei
verður með orðum lýst, né klætt í neinn þann búning,
sem öðrum má verða skiljanlegt; þess vegna er bezt
að vera fáorður.
Ég er í hópi þeirra, sem fóru burt úr sveitinni
sinni. Hafði ég ]iví eiginlega ekki manndóm né ]ior
til þess að leita þar þeirrar hamingju og farsældar,
sem sveitin mín hafði húið mér í skauti sinu. Kaus
ég þvi annan vettvang fyrir ævistarfið. Ég og mín-
ir líkir eigmn ]iví i raun og veru trauðla rétt á því
að koma hér nú á slíkum stundum og þessari, þegar
fagna ber góðum áfanga, — unnum sigri.
En hins vegar er þess að gæta, að sveitin hefur
ekki brugðist mér. Hún er ætíð söm og jöfn; hún er
hið eilífa, sem varir. Og það veganesti, sem hún
gæddi mig við burtför mína, befur dugað mér vel,
eða að minnsta kosti eins vel og orðið gat eftir þvi,
sem efni stóðu til hjá mér, og ég var maðurinn til að
ávaxta mitt pund. Fyrir þetta er ég þakklátur og