Skinfaxi - 01.04.1963, Blaðsíða 22

Stjórnir U.S.A.H.
1912-1962
Tímabilið 1912—1913: Jón Pálmason, formaður,
Hafsteinn Pétursson, meðstjórnandi, Ingibjörg Bene-
diktsdóttir, meðstjórnandi.
Tímabilið 1913—1919: Hafsteinn Pétursson, for-
maður, Níels Jónsson, meðstjórnandi 1913—1916,
Magnús Björnsson, meðstjórnandi 1913—1916, Sig-
á aldarhelmings æviskeiði. Það hefur ekki
alltaf verið heiður himinn, skúrir og skin
hafa skipzt á. Hugsjónamálin hafa jafnan
þurft langan tíma til að ná fótfestu í
mannheimi. Þau eru sem trjáfræin, lengi
að spíra, seinþroska fyrstu árin, en vaxa
ört, er tímar h'ða.
En á síðari árum hafa samtökin verið
sigursæl í sumum stefnumálum sínum, svo
sem á íþrótasviðinu.
Og hiklaust má telja, að félagsskapnum
hafi bezt tekizt líkamleg og andleg mann-
rækt.
Starfsskilyrði félaganna og sambandsins
eru önnur og betri en fyrrum þekktist.
Landið er frjálst og fullvalda ríki. Alls
konar menningarstofnanir skipta hundruð-
um. Risaskref eru stigin í ræktun iandsins
og skógarnir taka aftur að klæða móður
jörð. Ymsir aðilar hafa tekið að sér mörg
verkefni, sem umf. voru mest ein um á
fyrstu árum þeirra. Er það gleðileg þróun,
Jón Pálinas*H.
urgeir Björnson, meðstjórnandi 1916—1919, Jón
Pálmason, meðstjórnandi 1916—1919.
Tímabilið 1919—1922: Sigurgeir Björnsson, for-
maður, Sigurður Guðmundsson, meðstjórnandi 1919
■—1921, Bjarni Ó. Frímannsson, meðstjórnandi 1919
—1922, ísleifur Árnason, meðstjórnandi 1921—1922.
og það sem félagsskapurinn óskaði, að fá
sem flesta til samstarfs. Hlutverk félaganna
var fyrst og fremst vakning. Þó að ýms-
um finnist, þegar svo er komið málum, sé
hlutverki félaganna að mestu lokið, er það
mesti misskilningur, enda afsannar það
starfssaga umf. á síðustu árum. „Nóg er
til að sinna.“ Uppeldisstarfið er og verður
um allan aldur það, sem mest á ríður. Land-
ið er ennþá víða nakið og söm þörf og áður
að félögin vinni sleitulaust að því að klæða
það, og nú eru margar hraustar hendur
til samstarfs. Engu síður en fyrr þarf að
verja þjóðgarðana fyrir illgresinu, sem nú
er ásæknara en nokkru sinni fyrr. Enn
þarf að veita nýgræðingnum skjól og nær-
inug.
Verkefni mun aldrei skorta.
Megi það ekki aðeins vera von heldur
vissa, að ungmennafélögin „láta aldrei
fánann falla“.
St. D.
22
S K I N F A X I