Skinfaxi - 01.12.1968, Side 6

e. Gefið hagrænar ráðleggingar eftir
því sem óskað yrði. Hjálpað m.a.
þeim félagsheimilum er þess ósk-
uðu að fá bókhald sitt gert í vél-
um. Rétt væri að sú stofnun, sem
hér um ræðir léti gera sérstök
eyðublöð undir reikninga félags-
heimilanna. Yrði um tvírit að
ræða og annað jafnan sent stofn-
uninni, þannig að hægt væri að
fylgjast með og bera saman út-
komu hinna ýmsu félagsheimila,
er orðið gæti grundvöllur til bóta
í rekstri, þar sem ábótavant væri.
II. Félags- og menningarlegur
rekstur félagsheimila:
Félagsheimilin eru ekki séríslenzkt
fyrirbrigði. I nágrannalöndum okkar
eru svipaðar stofnanir. Þar hefur víða
verið komið á laggirnar líkum samtök-
um og stefnt er að í þessari tillögu
(t. d. Fællesrádet danska o. fl.). —
Unesco og Evrópuráðið hafa látið sig
miklu skipta þessi mál og stefna þeirra
er sú, að félagheimilin eigi að vera
„Permanent education", eða m. ö. o.
stöðugar menningarstofnanir til gagns
og ánægju fyrir viðkomandi. Kemur þá
að spurningunni: Hversu má úr bæta
hérlendis, til að svo megi verða? —
Dansleikir, kvikmyndasýningar, strjál-
ar leiksýningar, fundir og fáeinir hljóm
leikar eru meginþættir þess, er á sér
stað í félagsheimilunum hérlendis í
dag.
Örsjaldan bregður svo við, að skáld,
listamenn, eða eftirsóttir fyrirlesarar
fari þangað af eigin dáðum. Listaverka
sýningar eru harla fátíðir viðburðir í
íslenzkum félagsheimilum. Ættu þó að
vera þar hæg heimatökin, þar sem
Listasafn ríkisins er þjóðareign og
ætti því að gefast góður möguleiki til
að koma listaverkum sínum fyrir augu
fleiri skoðenda.
A sama hátt mætti greiða fyrir sjálf-
stæðum myndlistarmönnum. Úr því
hér var á undan minnst á Listasafn rík-
isins, er heldur ekki fráleitt að ætla, að
önnur ríkissöfn gætu og vildu fara lík-
ar leiðir, hvert eftir sinni getu.
Skipulagningu ferða úrvals hljóm-
listarmanna og söngvara m.a. ætti slík
stofnun, sem hér um ræðir, að leitast
við að annast, eftir óskum og getu
hverju sinni. Loks má geta þess, að
ekki er ómögulegt, að iðnrekendur og
innflytjendur vildu flytja milli félags-
heimila sýningar á framleiðsluvörum
sínum og innflutningi.
Allt þetta, og eflaust margt fleira,
sem koma mundi upp á teninginn við
nánari aðgæzlu, mundi gefa fleirum
kost á að njóta þess, sem einungis íbúi
þéttbýlisins fær notið í dag, tengja
þjóðina traustari menningar og félags-
legum böndum innbyrðis.
Þá skal ekki gleymt stórmáli en það
er leiga á kvikmyndum erlendis frá
inn í landið. Vitað er, að kvikmyndir
þær, er kvikmyndahús taka á leigu í
dag erlendis frá, eru leigðar ,,hópleigu“
það er tiltekin tala mynda í senn. Fyr-
ir þær allar verður leigutaki að greiða
þó svo að sumar séu svo lítt útgengi-
legar, að ekki þyki einu sinni taka því
að flytja þær til landsins. Hinsvegar er
af öllum 35 mm myndum einnig til 16
mm filma. Þær eru yfirleitt ekki tekn-
ar hingað á leigu. Ef að samtök þau,
sem hér er um rætt, kæmu sjálf á fót
sjálfstæðri innflutningsleigu kvik-
mynda, mundi því a.ö.l. unnt að þjóna
með samfelldum leiknum myndum
þeim húsum, er einungis hafa yfir að
6
SKINFAXI