Skinfaxi - 01.02.1986, Page 23

ekki endilega hvað íslenska liðið varðaði,
heldur allt liðið, lið, stjórnir, stjórn
mótsins, pressuna og handboltann í heild.
Það lá fyrir, fyrir mótið, að á því myndu 16
lið leika 54 leiki á 12 dögum í 12 borgum í
Sviss. Búist var við því að um 100 þúsund
manns legðu leið sína í hallirnar, og að um
50 milljónir manna myndu berja leiki
keppninnar augum í sjónvarpi víða um
heim, Sú spá forráðamanna keppninnar að
um hundrað þúsund manns kæmu í
hallirnar rættist, en ekki veit ég um
sjónvarpsmilljónirnar. Hitt er víst að miklu
fleiri hafa heyrt á keppnina minnst og séð
umfjöllun um hana, þar sem um 700 blaða
og fréttamenn voru á staðnum til að miðla
fréttum af mótinu til landa um allan heim.
(C°. Allir þeir
sterkustu mættir
Það lék heldur enginn vafi á því að
sterkustu þjóðirnar voru mættar til leiks, þó
uppröðunin í riðla virtist dálítið skökk.
Það var hins vegar af eðlilegum ástæðum:
Austur Evrópuþjóðirnar, sem fram að
keppninni höfðu verið í nokkrum sérflokki,
skrópuðu á Ólympíuleikunum í Los
Angeles 1984. Þær féllu þar af leiðandi í
B-flokk eftir leikana, og komu þaðan inn í
A-keppnina.
Þess vegna voru í A-riðli Ólympfu-
™eistarar Júgóslava, heimsmeistarar
Sovétmanna, B-meistarar Austur
Þýskalands (það lið varð raunar einnig
Olympíumeistari í Moskvu árið 1980), og
svo var þar fulltrúi Ameríku, Kúba.
1 B-riðli voru silfurmeistarar síðustu
Oiympíuleika, Vestur Þjóðverjar, brons-
meistarar síðustu heimsmeistarakeppni;
Bólverjar, Spánverjar og lið heimamanna;
i>visslendinga.
i C-riðli voru íslendingar sem bestum
arangri höfðu náð árið 1961 6. sæti á HM,
skinfaxi 1. tbl. 1986
Krístján Arason neglir á mark Ungveija og Bjami Guðmundsson frír á línunni.
(Ljósmynd: Bjamleifur Bjamleifsson)
og svo 6. sæti á Ol. ’84. Þar voru einnig
bronsmeistarar Ol ’84, Rúmenar, Tékkar
sem ekki höfðu unnið til verðlauna frá því
þeir urðu heimsmeistarar árið 1967, og svo
Suður Kóreumenn sem margir töldu eiga
lið framtíðarinnar sem reyndar kom á
daginn. Lið þeirra hafnaði í 11. sæti á OL.
’84.
D-riðli voru tveir fulltrúar Norðurlanda,
Svíar, eina Norðurlandaþjóðin sem orðið
hefur heimsmeistari (raunar tvisvar), Danir
sem urðu f fjórða sæti á síðustu
Ólympfuleikum og HM
( einnig á Ol ’80 og HM ’78). Þar léku
einnig Ungverjar, sem ávallt hafa verið
sterkir, en höfðu fyrir mótið aldrei unnið til
verðlauna, og Alsírmenn sem voru fulltrúar
Afríku.
Það er best að hafa þennan formála ekki
lengri, heldur snúa sér að elleftu
heimsmeistarakeppninni í handknattleik,
eða þeirri sextándu séu Ólympíuleikar þar
sem keppt hefur verið í handbolta taldir
með.
C* Fyrsti leikdagur,
Mf sár vonbrígði
Hinn 25 febrúar voru fyrstu leikirnir.
íslenska liðið mætti Suður Kóreu í íyrsta
leik í Genf. Þetta var prófsteinninn, tvö
óskrifuð blöð. Kóreumenn byrjuðu af
krafti, skoruðu stíft án þess að íslenska
liðið ætti svar.Staðan varð 7-1! íslensku
víkingarnir jöfnuðu 9-9, tveimur mínutum
fyrir hlé. Þá skall á annar asískur
stormsveipur og staðan í hálfleik var 9-13.
Þessum mun tókst aldrei að ná upp, og
eftir að örvænting hljóp í íslensku
leikmennina í lokin gengu þeir kóresku á
lagið. Níu mörk skildu áður en yfir lauk,
21-30.
Úrslitin urðu íslendingum að sjálfsögðu sár
vonbrigði. íslensku leikmennirnir voru
miður sín, stjórn HSÍ líka. íslendingar,
sem voru fjölmargir á áhorfendapöllum
skiptust á skoðunum, og sýndist sitt
hverjum. Dæmi um algengt viðhorf: "Þetta
er búið". Vænst þótti þeim sem þetta ritar
þó um það sem ungur íslenskur áhorfandi,
góðglaður, sagði við undirritaðan og félaga
B.Fel, þar sem þeir stóðu við pulsubarinn
eftir leik og lak af þeim vonleysið: "Þetta er
allt í lagi strákar, þeir vinna bara tvo
næstu". Við brostum góðlátlega út í annað
og sögðum" jájá góði". Eitthvað fannst
vininum þetta heldur vonleysislegt hjá
okkur, sneri sér á hæl og sagði:" Víst vinna
þeir tvo næstu, ég veit það, hikk, sanniði
bara til". Ég átti oft eftir að hugleiða þessa
sérstæðu spá.
-önnur úrslit í C-riðli þetta kvöld urðu þau
að Rúmenar unnu Tékka með fimm marka
mun, en sá leikur varð Rúmenum dýr.
Hetjan Stinga skoraði sitt þúsundasta mark
fyrir Rúmeníu, en var svo borinn af velli
tvíkinnbeinsbrotinn eftir fólskubrot
Tékkans Cherny. Þarna hófst píslarganga
Rúmena. Annars vakti mesta athygli tap
heimsmeistara Sovétmanna fyrir
Ólympfumeisturum Júgóslava, 22-26, í
A-riðli, og svo jafntefli Svisslendinga við
Spánverja, 15-15, íB-riðli.
Sumir segja að íslenska liðið hefði aldrei
unnið Tékka 26. febrúar, nema af því að
það tapaði fyrir Suður Kóreumönnum í
fyrsta leiknum. Ekki ætla ég að segja neitt
urrl það, en víst er að leikurinn var í
dramatískara lagi. Framan af var jafnt, en
íslenska liðið náði þriggja marka forskoti í
síðari hálfleik sem Tékkar svo unnu upp.
íslendingar lentu m.a.s. undir 17-18, en
jöfnuðu og skoruðu 19. markið nærri
þremur mínútjm fyrir leikslok. Steinar
Birgisson fékk rauða spjaldið tveimur og
hálfri mínútu fyrir leikslok og útlitið var
dökkt. En íslenski varnarmúrinn brást ekki,
og skotin sem framhjá honum fóru höfnuðu
í stöngunum eða í markverðinum. Það var
lfka stiginn stríðsdans eftir leikinn og
spámaðurinn sem ég nefndi áðan hefur
áreiðanlega verið fremstur í fríðum flokki
íslendinga sem dönsuðu í íþróttahöllinni í
Bern. En fljótlega stöldruðu menn við,
þetta dugði ekki nema Kóreumenn ynnu
Tékka: Það varð að taka stig af Rúmenum.
Þeir höfðu naumlega unnið Kóreumenn
þetta kvöld, 22-21. Kvöldið eftir, 27.
febrúar, töpuðu heimsmeistararnir aftur,
nú fyrir Austur Þjóðverjum. Það, og tap
Pólverja fyrir Svisslendingum í B-riðli í
23