Skinfaxi - 01.12.1992, Blaðsíða 11

við vorum að keppa í boðsundi á
Hvammstanga á dögunum, sungum við
það fyrir hitt liðið og fórum alveg hroða-
lega í taugarnar á því. Þetta var svaka
fjör."
Fleiri áhugamál
En sundið tekur ekki allan frítíma
„Ég fœ útrás á gítarnum á kvöldin, þegar það er orðið of áliðið til þess að bjóða
nágrönmmum upp á píanókonsert
ófatlaðra. Loks var það svo ólympíu-
mótið í Barcelona, sem lengi verður í
minnum haft. Þar átti ég ekkert að vinna
verðlaun, heldur bara fylgjast með. En
400 metra skriðsund hefur alltaf verið
aðalgreinin mín og svo stóð ég bara allt
í einu á verðlaunapallinum. Ég skil bara
ekki hvernig ég fór að þessu. Mig hafði
ekki einu sinni dreymt um þetta. Ég
þurfti að bæta mig svo svakalega til þess
að ná verðlaunum - en það tókst."
Það var þó ekki þar með sagt, að verð-
launapeningurinn væri kominn í hús hér
heima á Fróni. Birkir hélt nefnilega að
hann hefði týnt honum úti í Barcelona.
Hans var leitað í dyrum og dyngjum í
þrjá daga, en árangurs. Það var ekki
fyrr en Birkir var kominn heim, að hann
fann peninginn í dótinu sínu.
Auk Norðurlandameistaramótsins
hyggst Birkir keppa á minni mótum hér
heima. Einnig er Evrópumeistaramótið
sem haldið verður á næsta ári, inni í
myndinni hjá honum.
„Það er viss andi sem ríkir á sundmót-
um. Ef einhver er að fara að keppa, þá
reyna hinir að móðga hann alveg eins
og þeir geta. Þetta er bara aðferð til
þess að koma honum í keppnisskap áður
en hann fer í slaginn.
Ég og sundhópurinn minn áttum okk-
ur sérstakt lag. Það er spilað af bílskúrs-
hljómsveit og heitir „Farðu í hús." Þegar
Birkis. Hann er mikið fyrir tónlist, hefur
lært á píanó í mörg ár og er enn að.
Hann spilar auk þess á gítar, bassa og
trommur. Það má sjá í herberginu hans,
því þar trónir heljarmikið trommusett á
miðju gólfi. Þar eru líka píanó, gítar og
öflug hljómflutningstæki. Verðlauna-
peningar eru upp um alla veggi og bikar-
ar á borðum. Þar á meðal er veglegur
bikar sem hann fékk á móti í Hollandi
sl. vor og annar sem honum var afhent-
ur á íþróttahátíð ÍSÍ.
Ég er mikið fyrir þungarokk og er
raunar í þungarokkshljómsveit. Við er-
um nokkrir vinirnir saman í þessu og
ég spila á trommur. Nú vantar okkur
bara söngvara og þá erum við til í hvað
sem er. Við erum að íhuga að taka þátt
í Músíktilraunum og sjá hvað við kom-
umst langt."
Birkir gerir meira en að spila á hljóð-
færi. Hann semur lög. Fyrsta lagið samdi
hann þegar hann var sex ára. Það var
svo í fyrra sem hann fór að semja af
kappi. Nú á hann fjöldann allan af lög-
um í pokahorninu, þótt hann vilji ekki
láta mikið yfir tónsmíðunum.
Á tímabili var hann líka ákafur steina-
safnari og á hið veglegasta safn.
„Ég hugsa að ég eigi vel á þriðja þús-
und steina, sem komnir eru hingað víða
að úr heiminum. Ég á auðvitað fullt af
ísienskum steinum, en einnig nokkra frá
Japan, Bandaríkjunum, Þýskalandi,
Hawai og fleiri löndum. Það lá orðið
við grjótskriðu í herberginu hjá mér, svo
ég ákvað að nú væri nóg komið."
Birkir hlustar á alls konar tónlist, en þungarokkið er þó í mestum metum hjá honum.
Skinfaxi
11