Skinfaxi - 01.12.1992, Qupperneq 32

ir dansinum. Hitt man ég, að þar sem
ég sat þarna á bekk, ófermdur krakkinn,
sá ég í fyrsta sinn þverbrotin öll óskráð
lög, sem gilt höfðu á Einingarfundum,
að helst skyldi aldrei dansa nema einn
dans í einu við sömu dömu, hámarkið
var þrír, og svo áttu pörin að halda sig
í siðsamlegri fjarlægð hvort frá öðru,
jafnvel í vangadansi.
af þessum tveim bæjum út í Sandvík.
Þann glannaskap skilur hvorugt okkar
nú í dag.
Þrátt fyrir kalsastorm og hríðarél
þennan eftirminnilega dag er hann ennþá
baðaður sólskini í hugum þess fólks sem
enn man hann og lifði og hrærðist í há-
tíðleik stundarinnar
Auk fjölmargra skemmtiatriða, ræðu-
halda, ljóðalesturs og söngs var stiginn
dans. Ekki þori ég að segja hver lék fyr-
Medal atriða voru gamlar, bráðskemmtilegar þorrablótsvísur, sem þessi vasklegi
sönghópur flutti.
Hátíð aldarínnar
Miðvikudaginn 17. júní 1942 var veg-
leg afmælishátíð í Sandvík, þar sem
minnst var 50 ára afmælis U.M.F. Ein-
ingarinnar. Stórt veitingatjald var fengið
að láni hjá Sambandi ungmennafélaga í
Norður-Þingeyjarsýslu. Dagana á undan
var mikið annríki við undirbúning. Borð
og bekkir voru sett upp í tjaldinu.
Bollapör voru fengin að láni hjá Kaupfé-
lagi Þingeyinga og minnir mig að heima-
menn keyptu þau síðan að veislu lok-
inni. Salurinn í samkomuhúsinu var fag-
urlega skreyttur. Æfður var stuttur leik-
þáttur, en ætlunin var að í dagskránni
kæmi fram sýnishorn af sem flestu sem
félagið hafði fengist við í áranna rás.
Allt var bakað heima og kaffi brennt af
mikilli vandvirkni.
Það kom í minn hlut að mala allt
þetta kaffi fyrir fóstru mína. Kvörnin
var lítil, handsnúin, af þeirri gerð sem
síðar voru kallaðar klofkvarnir. Dag eft-
ir dag sat ég með kvörnina og ef ég kvart-
aði var viðkvæðið að fyrst ég ætti að fá
að fara á þessa fyrirhuguðu hátíð, væri
ég víst ekki of góð að mala kaffið.
Daginn fyrir hátíðina var svo Ljóska
gamla spennt fyir kerru og bónda mín-
um, sem nú er, en þá var 11 ára strák-
pjakkur, falið að fara með allar vistirnar
Aðsetur fyrír starfsemina
Vélaöld var hafin í búskap, bjartsýni
ríkti, nú átti að stækka búin, létta störf-
in, rækta, byggja upp og bæta mannlífið.
Þannig var umræðan í kringum 1960.
Bygging skóla og félagsheimilis var í
undirbúningi. Haustið 1957 var grafinn
grunnur að hluta þess húss, sem við erum
stödd í nú. 22. nóvember 1962 var vígslu-
hátíð barnaskólans hér. Og þótt félags-
heimilisálman sem hér átti að rísa sé
ekki nema hálfbyggð enn, hefur samt
tvisvar verið bætt við húsið síðan og hér
hefur Einingin átt athvarf fyrir starfsemi
sína frá 1962.
Um 1970 hefur félagsstarfið enn á ný
fundið sér fastan farveg. Á aðalfundi
Einingarinnar 16. nóvember 1974 kemur
Jón Aðalsteinn Hermannsson í Hlíð-
skógum með þá tillögu að skipa svokall-
aða nefndanefnd. Skuli hún skipa í 8
nefndir sem starfi fyrir félagið. Tillagan
var samþykkt og árið eftir er skipað í
10 nefndir og fjölritað blað með nefnd-
unum og erindisbréfi þeirra er sent á
alla bæi. Fastan sess eiga nú eftirtaldar
nefndir: Þorrablótanefnd, Sautjánda
júní nefnd, Fegrunarnefnd, Sumarballs-
nefnd, Töðugjaldanefnd, Girðinganefnd,
íþróttanefnd, Skógræktarnefnd,
Fjöldi gesta heióraói afmœlisbarnið með nœrveru sinni.
32
Skinfaxi