Skinfaxi - 01.12.1992, Blaðsíða 14

staklingar, sjónskertir og hreyfihamlaðir,
svo eitthvað sé nefnt. Þeir eru mismun-
andi langt á veg komnir og geta náð
mismunandi hraða, þannig að þetta er
mjög fjölbreyttur hópur með mismun-
andi þarfir. Eg set mér því markmið með
hvern og einn. Hjá einum laga ég stílinn
og hjá öðrum eitthvað annað. Ég þarf
ekki að kvarta undan því að þetta sé
einhæft hjá mér.
Nú stendur til dæmis yfir þolþjálfun.
Þau eru öll að undirbúa sig undir ein-
hverja keppni og þjálfa sig í sinni grein.“
Kristín sagði það mjög gefandi að
vinna með fötluðu sundmönnunum. Þeir
væru upp til hópa afar jákvæðir og
áhugasamir, ekki síst núna eftir árangur-
inn á ólympíuleikunum.
„í hópnum hjá mér eru krakkar sem
ekki komust á síðustu ólympíuleika. Nú
eru þau farin að stefna á þá næstu og
huga jafnframt að ýmsum öðrum mót-
um. Áhuginn er alveg ódrepandi.
Það sem er framundan núna er Norð-
urlandameistaramótið, sem haldið verð-
ur nú um páskana í Gautaborg í Sví-
þjóð. Þangað fer væntanlega Barcelona-
hópurinn, eins og hann leggur sig og
vonandi einhverjir fleiri. Þá eru þeir
krakkar, sem ekki hafa möguleika á
Norðurlandameistaramótinu, að stefna
á Malmö núna í febrúar. Þar verður fé-
lagsmót með þátttöku keppenda frá öll-
um Norðurlöndunum. Þetta er frekar
sterkt mót. Norðurlandaþjóðirnar eru
með mjög sterka sundmenn og virðast
komnar einna lengst í þessu. Að vísu eru
Kanadamenn, Þjóðverjar og Banda-
ríkjamenn einnig sterkir, en Norður-
landaþjóðirnar gefa þeim ekkert eftir.
Mitt fólk er þegar orðið spennt aftur
og hlakkar til að hitta vinina sem það
kynntist úti í Barcelona. Ég á von á að
það verði kominn keppnisskjálfti í þau
aftur upp úr áramótum. Þá sjá þau hilla
undir nýtt mót og það er þegar mikill
baráttuhugur í þeim.“
Dýrmæt framför
Kristín segir að sundþjálfunin sé þol-
inmæðisverk. En um leið og einhver sýni
minnstu framför, þá sé eins og orka
hennar endurnýist og hún mæti tvíefld
til þjálfunarinnar í næsta skipti.
„Olympíuleikarnir eru nú að baki, en
maður vitnar alltaf ósjálfrátt til þeirra.
Þetta var miklu skemmtilegra heldur en
ég átti von á, fyrst og fremst af því að
það gekk svo rosalega vel. Þarna voru
til dæmis krakkar eins og Birkir Rúnar,
Ásamt þrem sundköppum ! Sundhöll Reykjavíkur.
sem aldrei hafði keppt á svona stóru
móti áður, en kom svo heim með eitt
brons. Kristín Rós, sem fékk engin verð-
laun á ólympíuleikunum í fyrra, kom
heim með tvö. Við áttum von á að Óli
Eiríks og Lilja María myndu gera það
gott í sundinu, en þorðum ekki að gera
okkur vonir um hina. Þetta var ótrúlega
spennandi og skemmtilegt.“
Kristín hefur ekki einungis upplifað
keppnisspennu vegna annarra, því sjálf
keppti hún í sundi með KR fyrir nokkr-
um árum.
„Það kom fyrir, að ég komst á verð-
launapallinn," sagði hún og vildi auð-
heyranlega ekki gera mikið úr þeim af-
rekum. „En svo fengum við nýjan þjálf-
ara, sem hefur alltaf talsvert að segja.
Svo var ég orðin elst í hópnum, svo ég
ákvað að hætta.
En ég held mér alltaf í formi og ætla
að keppa næst í flokki „garpanna“ en
það eru 25 ára og eldri."
Kristín hafði aðeins komið nálægt
þjálfun áður en að hún lenti svo óvænt
hjá íþróttafélagi fatlaðra í Reykjavík.
Hún hafði þjálfað yngri krakkana hjá
KR og einnig aðstoðað þjálfarann í
keppnishópnum öðru hvoru.
„Það er að mörgu leyti líkt að þjálfa
þá hópa sem ég var með áður og þessa
sem ég er með núna. Að vísu er það svo
með marga fatlaða, að sundið er eina
hreyfingin sem þeir fá og hafa möguleika
á. Þá gefur félagsskapurinn mörgum
þeirra mjög mikið. Þau hittast í heita
pottinum eftir æfingar og ræða málin.
Þetta er þeim mjög mikils virði.“
Ætlaði aldrei í skólann
Kristín lýkur námi í vor. Hún er ekki
búin að fastákveða hvað hún tekur sér
fyrir hendur að því loknu. Helst langar
hana til að vinna eitthvað með fötluðum
í sambandi við íþróttir, en telur að það
sé erfitt að fá slíkt starf, því það sé búið
J4
Skin/axi