Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1942, Blaðsíða 18

ein ísbreiða framundan, og töldum við að ís-
inn myndi landfastur við Horn, og því ekki
árennilegt að halda lengra vestur. Síðar frétt-
um við, að þetta hafi þó ekki verið landfastur
ís, heldur aðeins krapi og íshroði, enda hafði
„Akureyrin“, sem úti var í þessum sama garði
komizt gegnum ísinn alla leið vestur fyrir
Horn, en þó við illan leik, enda farið of djúpt.
Snerum við nú við og sigldum austur flóann
og höfðum stefnu á Skaga, utarlega. Veður-
ofsinn var gífurlegur, með stórhríð og hörku
frosti. Á fimmtudagsmorguninn kl. um 11
rifnaði klýfirinn og dró það mjög úr ferð
skipsins. Fór ég þá fram á bugspjótið og
reyndi að koma upp nýjum klýfir, en ekki var
sú ferð árennileg, þó tókst mér að koma upp
klýfirnum, svo að við gætum siglt áfram. En
eftir svo sem tveggja stunda siglingu bilaði
klýfirinn aftur og var þá ekki lengur hægt að
halda réttri stefnu, en þó vonuðum við að geta
náð Skagaströnd. Um kl. 9 um kvöldið komum
við auga á hákarlaskip ekki langt frá okkur
og reyndist það vera ,,Pólstjarnan“ og sigldi
hún inn flóa og hafði stefnu á Vatnsnes.
Varð nú ágreiningur um borð hjá okkur
hvort við værum á réttri leið. Vildu sumir
breyta um stefnu og halda í sömu átt og „Pól-
stjarnan", en ég vildi halda austur eins og
áður og freista þess að ná til Skagastrandar.
Guðni skipstjóri vildi breyta stefnunni og voru
flestir á hans máli. Var nú slegið undan og
siglt í 2 klst. til SV í stefnu á Vatnsnes. Þegar
við höfðum siglt þannig um hríð, sá ég að
ekki myndi okkur duga að halda þannig
áfram. Krafðist ég þess af skipstjóra, að enn
yrði breytt um stefnu og haldið austur, ella
myndum við allir gista um nóttina á Þing-
eyrarsandi. Var nú enn breytt um stefnu og
haldið austur sem næst vindi. Var siglt þannig
um nóttina með hægri ferð. Svo myrk var
hríðin að vart sást út fyrir borðstokkinn, og
frostið svo mikið, að við höfðum varla við að
berja klakann af skipinu og bönd öll voru sem
ísfestar. Næsta morgun rofaði örlítið til og sá-
um við þá grisja í land, en vissum þó ekki
gerla hvar við vorum, en hugðum það helzt
vera Þingeyrarsand. Reyndum við nú að kom-
ast sem lengst frá landi og sigldum út flóann
þar til við sá_um Vatnsnes, sigldum við þá
austur aftur, þar til við sáum land austan
Húnóss. Færðumst við alltaf nær og nær landi
þar sem við urðum alltaf að kúívenda í stað
þess að stagvenda.
Var nú svo komið að þýðingarlaust var
að sigla lengur, vildu sumir reyna að leggja
skipinu, en aðrir vildu sigla því upp í sandinn,
enda var nú kominn að því leki, svo að dæla
varð í sífellu. Var nú það ráð tekið að sigla
skipinu upp á næsta háflæði. Guðni skipstjóri
vildi fyrst að allir færu undir þiljur, en úr því
varð þó ekki. Hann stýrði sjálfur í land, ég
stóð í afturvantinum, en Jósúa frá Vatnsenda
stóð fram á, en aðrir voru hingað og þangað
um skipið. Sigldum við nú inn brimgarðinn og
gekk það svo vel, að enginn dropi kom inn á
þilfarið. A.llt í einu tók skipið niðri, og fór
þá undan því dragkjölurinn, en um leið lagð-
ist það á hliðina, og sjór tók að ganga yfir
það jafnt og þétt og fóru þá flestir undir þilj-
ur. Eftir skamma stund tók að falla út og leið
þá ekki á löngu að við gætum gengið þurrum
fótum í land úr skipinu og bjargað farangri
okkar. Veður var enn hið versta svo að ekki
sást út úr augunum og ekkert afdrep þarna
á sandinum.
Vildu nú sumir halda til Blönduóss, en aðr-
ir og þar á meðal ég, vildu freista að ná til
Þingeyra, var sú leið sem næst ein dönsk míla,
en yfir svell og sanda að fara, og því engan
veginn árennilegt fyrir ókunnuga að rata í
blindhríðarbyl yfir slíkar vegleysur. Tókum
við nú stefnu á Þingeyrar og gekk ég oftast á
undan og réð stefnunni. Eftir svo sem 7—8
klst. göngu sá ég grilla í vörðu, að mér sýnd-
ist, en við nánari athugun reyndist þetta vera
kirkjuturninn á Þingeyrarkirkju, og mátti þá
minnstu muna að við værum komnir af réttri
leið, og tel ég, að hefðum við ekki komið auga
á kirkjuturninn á þessu augnabliki hefðum
við villst fram hiá Þingeyrum og lent út á
Hópið og þá sennilega allir orðið úti.
Á Þingeyrum var okkur vel fagnað af bónd-
anum þar, Jóni Ásgeirssyni, og heimilisfólki
hans og hlutum þar hinn bezta beina, og
dvöldum þar í góðu vfirlæti. S.ióréttur út af
strandinu var haldinn á Þingeyrum þann 26.
apríl af Lárusi sýslumanni Blöndal, að Korns-
á. Um afdrif ,,Sailors“ er það að segja, að
hann liðaðist í sundur á Þingeyrarsandi, en
öllu lauslegu varð bjargað úr honum. Dvöld-
um við Guðni skipstjóri í hálfan mánuð á
Þingeyrum og unnum að björguninni. Háset-
arnir á ,,Sailor“ fóru heim með ,,Æskunni“
skömmu eftir strandið, en Guðni fór heim
með „Skildi“ en ég með ,,Voninni“, þegar
björgun var lokið.
Af skipum þeim, er harðast urðu úti í sum-
armálagarðinum má fyrst og fremst nefna
„Akureyrina“, en hún mun hafa lent í mest-
um hrakningum. Hún komst ein skipa vestur
fyrir Horn við illan leik og hafði langa og
stranga útivist, svo að hún var af flestum tal-
VIKINGUR
18