Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1945, Qupperneq 13

A. K. Wetjen:
Smásaga.

Birgir Thorotklsen þýddi.
Það var gamla sagan. — En fyrir þau tvö, ung-
mennin, var hún alveg ný.
„Ég vil sérstaklega biðja yður um að hafa vak-
andi auga með vörunum, sem verið er að ferma í
framskipið, Hendricks,“ sagði McQueen skipstjóri
í ströngum róm. ,,Þér munið ef til vill, að í síðustu
ferð urðum við að umhlaða helmingnum af farm-
inum.“
,,Já, skipstjóri,“ samsinnti Hendricks, ,,en ég átti
ekki sök á því. Ég var í landi, þegar fermt var. Þér
gáfuð mér sjálfur leyfi til þess.“
,,Þér hefðuð ekki átt að biðja mig um það leyfi,“
sagði McQueen skipstjóri gramur. „Og svo er það
eitt enn,“ bætti hann við, þegar annar stýrimaður
á e/s Dundee King ætlaði að ganga út úr káetu
skipstjórans; — „ég mundi vera yður þakklátur, ef
þér hættuð að móðga dóttur mína með því að elta
hana.“
„Ég?“ sagði Hendricks og skoöaði með athygli
verksmiðjustimpilinn í fóðrinu á einkennishúfunni
sinni.
„Já, þér,“ sagði McQueen skipstjóri. „Ég vil nú
alls ekki minnast á tímann, sem þér eyðið í að ganga
fram og aftur um þilfarið á kvöldin, þegar þér ætt-
uð fyrir löngu að vera genginn til hvíldar. Og ég
vil heldur ekki vera að sakast neitt sérstaklega um
svall yðar í Santos og Rio, — en ég sé, að það var
nokkuð mikið af því góða, að leyfa sér tveggja
daga skemmtiferð til Rosaria.“
„En það var nú heill hópur í förinni, herra minn,“
útskýrði Hendricks stýrimaður, „og ég átti tveggja
daga orlof til góða frá því í Bahía, þegar fyrsti og
þriðji stýrimaður lágu í inflúenzunni."
„Já, það má vel vera,“ samþykkti McQueen skip-
stjóri önugur. „En hættið alveg að móðga dóttur
mína.“
„Hefir hún kvartað yfir, að ég hafi móðgað sig?“
sagði stýrimaðurinn.
„Eruö þér að hugsa um að standa hérna og þræta
við mig í allan dag?“ orgaði skipstjórinn. „Burt
með yður!“
Þegar skipstjóri á 10 000 tonna vöru- og farþega-
skipi talar í slíkum tón við annan stýrimann, er
honum eins gott að hafa sig í burtu, og Hendricks
var líka kominn út á þilfar í næstu andrá. Hann nam
staöar andartak, meðan hann lagaði á sér húfuna,
gekk síðan niður á neðsta þilfar, lagðist út af á
lúguna og starði inn á bryggjurnar í Buenos Ayres,
með hrópandi verkstjórum, hvínandi gufuvindum
og blásandi bifreiðum.
— Nú, svo hann mátti til með að rifja upp gömlu
söguna um hleðsluna, hugsaði hann gramur. —
Hvers vegna gat hann ekki komið hreint fram og
sagt, að hann vildi losna við mig, ef ég ekki gætti
sómasamlega skyldu minnar?
Skítugur og kófsveittur aðstoðarmaður við vör-
urnar kom nú og lagði höndina á öxlina á Hendricks.
„Hvar á ég að láta söltuðu flesksíðurnar?" hróp-
aði hann og reyndi að yfirgnæfa hávaða eimvind-
anna.
„Ég er að koma,“ sagði stýrimaður, stuttur i
spuna. Hann nam staðar fyrir utan reyksalinn og
stakk höfðinu inn um gluggann.
„Er ungfrú McQueen ekki komin um borð ennþá?“
spurði hann brytann.
„Nei, ungfrú McQueen er farin í land með herra
Anson,“ svaraði brytinn.
„Eru engin boð til mín?“
Brytinn rétti honum bögglað umslag. Hendricks
ýtti húfunni niður á ennið. — Bréfið var stutt .en
ástúðlegt:
„Á horninu við Corrintes og Esmeralda,
ef þú elskar mig. — Ég verð að sleppa frá
Anson á einhvern hátt. — Klukkan 8.“
Hendricks ýtti húfunni til baka og klóraði sér
vandræðalega í höfðinu. — Klukkan átta? — Heldur
hún að ég sé skipstjóri hér um borð? .... „Halló!“
— Hann stöðvaði verkstjórann, sem gekk fram hjá
í þessu. „Hvenær haldið þér að við verðum búnir
að vinna í kvöld?“
„Um níu-leytið, býst ég við. Upp á hvað? Ætlið
þér í land?“
„Gæti komið til mála,“ svaraði Hendricks hálf
flóttalega.
„Það var hérna með flesksíðurnar.“ .... Aðstoð-
armaðurinn kom nú að, eins og skrattinn úr sauðar-
leggnum og stóð hjá þeim.
„Bara að fjandinn hirti yöur og yðar söltuðu
flesksíður," hreytti Hendricks út úr sér. Hann hafði
nú annað þýöingarmeira að hugsa um en saltaöar
flesksíður. Hann varð að vera kominn í land klukk-
an átta. Hálftíma síðar hitti hann Simpson, 1. stýri-
mann, og tók hann tali.
„Simpson!" sagði Hendricks. „Ég vildi gjarnan
spyrja yður um eitt.“
„Nei,“ svaraði 1. stýrimaður. „Þér getið alls ekki
fengið landgönguleyfi í kvöld.“
„Ég skal taka yðar vakt tvö kvöld í röð, þegar
við komum til Montevideo,“. sagði 2. stýrimaður.
„Eftir því, sem ég veit bezt, skuldið þér nú sem
VÍKINGVli
53