Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1945, Side 24

og skor’kvikinda og eyði alls kyns óþverra. Jafn-
vel krókódílarnir og hinn hættulegi caribe eða
mannætufiskur, sem getur flegið holdið af bein-
um manna á nokkrum sekúndum, forðast svarta
vatnið.
„Þetta er fagurt land, en þar er ekkert til að
Þorða,“ sagði presturinn frá San Carlos. Þar,
sem hægt væri að hafa nægtir alls, er þriðjung-
ur allra nauðsynlegra fæðutegunda fluttur inn.
Landbúnaður er sáralíti 11, og veiðidýr fáein
tígrisdýr, ka.nínur, íkornar og tapírar. Maura-
ætur og villtir skógarbirnir sjást stöku sinnum í
suðurhluta landsins, en mikið er af páfagaukum
og öðrum hitabeltdsfuglum. Kyrkislöngur og-
eiturslöngur eru til þar, en ekki er mikið af
þeim.
Mataræðið er mjög tilbreytingarlaust og'
skortir fjörefni. Þar eru étnar baunir og aftur
baunir, farínamjöl, sem flatkökur eru gjörðar
úr, ynca-rót og kaffi. Egg, nýir ávextir og fisk-
meti sést varla. Stundum sverfur hungrið svo
fast að fólkinu, að það hefur tekið upp á því að
éta mold.
Sú skoðun, að líkamleg vinna sé ósamboðin
hvítum mönnum, á sinn þátt í aðgerðaleysi
fólksins við að erja jörðina. Þessi siður, sem
er aríieifð frá tímum conquistadoranna — sig-
urvegaranna —, gerir það að verkum, að ef mað-
ur fær ekki atvinnu við slcrifstofustörf, bátafor-
mennsku eða í þjónustu stjórnarinnar, situr
hann auðum höndum.
Samt sem áður eru boðberar menningarinnar
nú þegar farnir að láta til sín taka í baráttunni
við fæðuskortinn og hina h eilsuspillandi lifnað-
arháttu og venjur. Kirkjan er hér, eins og endra-
nær í sögu Suður-Ameríku, fremst í flokki.
Um vatnaleiðina fara aðeins fáeinir gang-
tregir trillubátar með utanborðsmótorum og
árabátar. Flutningsgeta þessara báta í einni
ferð er ekki yfir fimm smálestir, og hraðinn
undir 6 mílum á vöku. Þessir bátar eiga erfitt
með að komast áfram þar sem straumur er harð-
ur, en það er hann á mörgum stöðum. Á einum
stað við Puerto Ayacucho verður að flytja vör-
urnar eftir fjörutíu mílna löngum vegi, sem
stjórnin í Venezuela lauk við að leggja árið 1939}
Straumstrengir og hávaðar vatnaleiðarinnar
hal'a alltaf verið álitnir alvarlegar hindranir.
Þeir hafa verið kallaðir ýmsum nöfnum, svo sem
farvegur fjandans o. fl. Ýmsir könnuðir hafa
líka gert allt of mikið úr, hve þeir væru hættu-
legir.
Verkfræðingar hersins komust að þeirri nið-
urstöðu, að aðeins á 80 km. vegalengd væru
hindranir á vegi kraftmikilla nútíma-vélbáta,
Erfiðleikar bátanna, sem nú ganga eftir fljót-
inu, stafa af því, hve gangtregrr þeir eru.
Verkfræðingar hersins litu svo á, að dráttar-
hátar og prammar, svipaðir þeim, sem notaðir
cím á Columbíufljótinu í Bandaríkjunum, sem
er straumhart fljót með mörgum erfiðum
straumstrengjum, gætu gengið truflunarlaust
eftir allri fljótaleiðinni, nema á 65 km. kafla í
Orinöcefljótinu, þar sem vegurinn hefur verið
lagður.
Fjórar áætlanir um í'lutnmgafyrírkomulag
voru gerðar af hernum. Án þess að gera nokkr-
ar umbætur á fljótaleiðinni er hægt að auka
flutningsmagnið á ári úr 2500 smálestum upp í
13 800 smálestir, með því að kaupa og gera út
fimm nýtízku kraftmikla dráttarbáta og sex
pramma. Árlegt flutningsmagn mátti enn auka
upp í 97 500 smálestir án umbóta á vatnaleið-
inni, en með því að laga vegarkaflann og gera
út ellefu dráttarbáta og tuttugu og fjóra
pramma. Þriðja áætlunin gerði ráð fyrir lag-
fæi'ingu vegarins og uppgrefti eða dýpkun Oi'i-
noco og Casiquiare, svo hægt væri að draga tvo
pramma samtengda. Þá mætti auka flutnings-
magnið upp í 189 600 smálestir, ef gerðir væru
út tólf dráttarbátar og fjörutíu og fimm
prammar.
Fjórða og víðtækasta áætlunin gerir ekki ráð
fyrir, að vegarkaflinn sé notaður, en gerir ráð
fyrir skipgengri fljótaleið alla leiðina, þar sem
auðvelt væri að sigla um og hvergi minna en
tíu feta dýpi, þegar lægst er í. Þá þarf að byggja
fyrirhleðslur og loku hjá Puerto Ayacucho og
sprengja og dýpka á nokkrum stöðum í efri
hluta kanalsins, lagfæra krappai' bugður og
byggja fyrirhleðslu og loku hjá Sao Gabriel í
Brazilíu eða nema í burtu grynningu, sem
þar er.
Kostnaðaráætlun alls þessa, ef grynningin er
numin burt hjá Sao Gabriel, en stíflan ekki
byggð, er 91 313 200 dollarar. í þeirri upphæð
er falið verð fjörutíu og tveggja dráttarbáta og
210 pramma, sem gætu flutt 1 754 000 smálestir
af vörum á ári. Bygging stíflu og loku hjá Sao
Gabriel í staðinn fyrir dýpkun á grynningunum,
mundi hleypa heildarkostnaðinum við allt verkið
upp í 120 798 200 dollara. Ef ætlunin væri að
beizla hið geysimikla vatnsafl, sem þarna er
fyrir hendi, þá yrði að byggja stíflu og loku hjá
Sao Gabriel.
Slík óhemja af vatnsafli yrði fyrir hendi við
fyrirhleðslurnar á siglingaleiðinni, að ef reist
væru orkuver fyrir 200 milljónir dollara, væri
hægt að framleiða 2 millj. kílówött af rafmagni.
Til samanburðar framleiðir hið alkunna orkuver
við Bonneville við Columbíufljót aðeins 518 þús.
kílówött. Kostnaðurinn við þessi Orinoco-Ama-
zon orkuver stæðist fyllilega samanburð við ó-
dýrustu orkuver heimsins. Þar sem bauxite er
VÍKINGUfí
61