Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1946, Síða 6

Asgeir SigurSsson:
Æ
Aramóta-þankar
Frelsiö er fyrir öllu.
Árið 1945 hefur verið ár mikilla viðburða
í sögu þjóðanna. Ægilegu heimsstríði hefur
lokið með sigri þeirra þjóða, sem vér nefnum
bandamenn, þjóða, sem höfðu að einkunarorð-
um samkvæmt Atlantshafsyfirlýsingunni: „All-
ir .menn í öllum löndum verða að njóta réttar-
ins. Komið verði í veg fyrir, að einstökum
þjóðum haldist uppi að beita smáþjóðirnar of-
beldi“. Nú er því bjartara í heimi hér en verið
hefir um langt skeið, enda þótt enn hvíli skugg-
ar hungurs og ósamlyndis yfir ýmsum svæð-
um álfu vorrar og víðar. Þjóð, sem hefir að
nýju heimt frelsi sitt úr fjötrum ánauðar og
helsis, ætti því að líta með léttum huga fram
á veginn og véra þess albúin, að verja sjálfstæð-
ið og vernda á allan hátt fyrir allri ásælni,
hvaðan sem hún kemur og í hvaða mynd sem
hún birtist. Svo mikið hefur þegar verið rit-
að um tilraun eða jafnvel tilraunir erlendra
þjóða til að ná hér nokkrum réttindum og lama
frelsi vort og fullveldi, að um það verður ekki
annað e8a fleira sagt að þessu sinni en þetta:
Islendingar, verið á verði, látið ekki finna á
ykkur fangstað. Frelsið er of dýrmætt til þess
að það verði metið til peninga. Eyjan okkar
hvíta „á sjer enn vor ef fólkið þorir guði að
treysta, hlekki hrista, hlýða réttu, góðs að bíða“.
Engin ástæða er því til að skelfast við slíkar
tilraunir erlendra ríkja, hitt er nauðsynlegt að
ganga að engum glæsiboðum, hversu aðgengi-
leg sem þau virðast í fyrstu, ef þau hafa í íör
með sér réttindaafsal til annara þjóða.
Eina vonin til þess, að halda frelsinu og þar
með heiðrinum, er að gjöra engan kost þess,
að erlend þjóð fái réttindi í landinu til'hern-
aðarbækistöðva, undir hvaða yfirskini sem þess
kann að vera óskað. Oss er nauðsyn að geta
sagt og sannað að hér er þjóð, að vísu lítil,
en sameinuð, sem óskar einskis annars frekar
en að fá að halda frelsinu, því að það er fvrir
öllu.
Sambandsmál.
Síðasta þing F. F. S. í. hafði til meðferðar
mörg og nytsöm mál, sem þörf er á að kom-
ist sem fyrst til framkvæmda. Sagt hefur ver-
ið nokkuð frá þeim í blöðunum, um og eftir
þingið, en hér mun þó drepið á nokkur þeirra.
í hinum nýja sjómannaskóla, sem nú er að
nokkru tekinn í notkun, ei’ ætlað rúm fyrir
loftskeytaskóla, og matsveina- og þjónustu-
fólksskóla. Þessir skólar hafa ekki enn verið
stofnaðii- formlega, en á þessum vetri verða
vonandi sett um þá lög á hinu háa Alþingi. Að
vísu hefir loftskeytaskóli starfað áður, en ekki
sem ríkisskóli. Allir þeir, sem sjóinn stunda,
og vita hvílíkt öryggi er að góðrj og vel starf-
ræktri loftskeytastöð á skipunum, eru þess mjög
hvetjandi að þessi skóli, sem aðrir skólar, verði
sem fullkomnastur.
Þá er eigi síður þörf á fullkomnum skóla
fyrir matsveina og þjónustufólk, sem seinna
starfar á sjónum. Maturinn er mannsins megin.
Góður og vel gjörður matur, er eigi aðeins nauð-
synlegur og sjálfsagður til þess að halda heils-
unni, heldur er það menningar- og fjárhags-
atriði hverri þjóð, að kunna að laga og fram-
reiða vel og snyrtilega þann mat, sem þjóðin
neytir. Það er vissulega mælikvarði á menningu
þjóða, hvers þær neyta og hverhig þær neyta
matarins, eigi síður en hvað þær lesa.
Niðursuöuverlcsmiöjur o. fl.
Þá má og minnast á tillögur 9. þings um
byggingar niðursuðuverksmiðja og um með-
ferð og nýtingu sjávarafurða, byggingar ver-
búða, aukningu og umbætur á hirðingu skipa
og fl. í því sambandi.
Eg hef orðið þess var að einstöku mönn-
um þótti þar nokkuð djúpt tekið í árinni, að
leggja til að 6 niðursuðuverksmiðjur, þ. e. full-
komnar verksmiðjur, yrðu á öllu landinu til
að byrja með, 2 á Suðurlandi, 2 á Norðurlandi
og minnst ein á Vesturlandi, og önnur á Aust-
urlandi. Ef menn athuga þetta nánar, þá er
það ekki svo gífurlegt. Allir hljóta að viður-
kenna, að það er eitt af höfuðskilyrðum bess
að sjávarútvegurinn geti gefið þann afrakstur,
sem þjóðinni er nauðsynlegur, að öll þau tæki
sem unnið er með, séu sem fullkomnust, og
að úr hráefninu sé unnið sem bezt og mest hér-
6
V í K I N □ U R