Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1953, Page 8

í næstu ferð á eftir var farið 153 sjómílur
í misvísandi A a SV2 S frá Langanesi, en það
mun vera sem næst a 66° 30' n. br. og 8° 20'
v. lg. og nótin lögð þar að kvöldi þess 24. ágúst.
Þar var mikið af útlendum reknetskipum, þó
áberandi flest rússnesk.
Veiðin í þetta skipti var afbragðs góð, eða
um 250 tunnur, sem þó ekki náðist að vinna
úr að fullu, því bæði var fólkið óvant, og svo
gerði afleitt veður meðan á söltuninni stóð. Var
ekki hægt að leggja fjóra næstu daga vegna
storms, og þar sem erfitt var um staðarákvarð-
anir, hrakti nokkuð út af svæðinu, svo að þegar
næst var hægt að leggja, vorum við komnir
nokkru norðar og vestar, eða sem næst á 67° 20'
n. br. og 8° 30' — 9° v. lg., en að því komumst
við með sólarhæð næsta dag á eftir.
Þarna var allgóður reitingur, eða um 70—80
tunnur í lögn af hausskorinni og slógdreginni
síld, en við það er miðað hér þar sem nefndar
eru tunnur.
Þarna var rekið tvær nætur, en þá gerði aft-
ur illviðri, sem hélst næstu fjóra daga, og var
farið til lands á meðan, losað og búið út í nýja
veiðiför.
í þriðju ferðinni, sem farin var 2. september,
var haldið á sömu stöðvar um 150 sjómílur frá
Langanesi, og lagt þar tvisvar sinnum, en veiðin
virtist tregari en áður.
Svipaða sögu höfðu hinir norðlenzku bátarnir
að segja, sem þá voru orðnir 5 talsins og héldu
sig á líkum slóðum, og einnig bátar frá Aust-
fjörðum af stærri Svíþjóðargerðinni, sem farnir
voru að leita svona langt austur í hafið, en
höfðu áður drifið nær ströndinni.
Talsambönd við færeysk skip á reknetaveið-
um upplýstu hins vegar, að lengra suðaustur í
hafinu væri mjög mikil síld, og það svo, að net
sumra sukku og töpuðust vegna ofveiði. Þeir
Færeyingarnir voru þá að veiða á sem næst
65° n. br. og 4°—5° v. lg. Við héldum því lengra
suður og austur í hafið og lögðum netin á 66°
20' n. br. og 6° 30' v. lg., eða sem næst því.
Þarna reyndist veiði góð og ágæt, eða allt að
250—260 tunnum í lögn. Að slíkri veiði varð
ekki gert á styttri tíma en tveim sólarhringum,
og þegar það skeði, var ekki hægt að leggja
næstu nótt á eftir, þótt veðrið leyfði. Verkinu
var þó hagað þannig, að fyrst var dreginn helm-
ingur eða þriðjungur netanna, eftir því hve
mikið var í þeim af síld. Þá var hætt að draga
á meðan sá hluti veiðinnar var saltaður, og
þegar því var lokið, var dregið það sem eftir
var eða því jafnvel skipt í ývennt, þegar mest
var. Yfirleitt var veiðinni skipt á þennan hátt
hjá öllum skipunum, sem þarna voru, ef hún
fór fram úr 90—100 tunnum, og jafnvel þótt
minna væri hjá minni bátunum, því þilfars-
pláss þeirra leyfði ekki það mikla síld í einu,
ef söltun átti að geta gengið sæmilega. Síld-
in helzt lifandi í netunum allt að sólarhring
og er því sjálfsagt að geyma hana þann-
ig, þegar mikið berst að. Annars var veiðin
þarna talsvert misjöfn, sem og alstaðar, þar
sem til fréttist, en oftast þó frá 60—120 tunnur
í lögn.
Á skipi því, sem ég var á og heitir Snæfell,
var 15 manna áhöfn eftir að veiði hófst með
reknetum eingöngu. Gengu allir að vinnunni,
vélamenn sem dekkmenn og matsveinn lítils-
háttar, þegar mest barst að. Virtist sem 100
tunnur í 60—64 net, en það var sá netafjöldi,
sem rekið var með oftast, væri hámark þess,
sem hægt væri að gera full skil, þ. e. hausskera,
slógdraga, salta, slá til, pækla og koma fyrir í
lest á einum sólarhring, og geta samt fengið 5
tíma hvíld með því að reka nótt eftir nótt. Þess
ber þó að geta, að oftast var um nokkra óvana
og seina menn að ræða, og myndu þessar tölur
sennilega eitthvað geta breyzt, ef sömu menn
væru við verkið allan tímann.
Á þessum slóðum var veitt það sem eftir var
veiðitímans. Síðustu veiðiferðirnar var farið
nokkru austar og sunnar, því síldin virtist fær-
ast þá leið. Var veiðisvæðið frá 65° 50' til 66°
30' n. br. og 5° 30'—6° 30' v. lg., sem mun vera
um það bil 200—220 sjómílur frá Langanesi.
Tvö norðlenzku skipanna reyndu þó nokkru
sunnar og austar og fengu þar einnig góða
veiði, og þegar síðast náðust sambönd við Fær-
eyingana, en það var um miðjan október, voru
þeir að veiða á 63° til 64° n. br. og 3°—3° 30'
v. lg., og höfðu þar góða veiði flestir, þegar
veðrið leyfði.
í síðustu ferðinni, frá 23. október til 2. nóv-
ember, varð lítið sem ekki vart við síld. Var
látið reka á nokkuð víðu svæði af 5 skipum
(Austfjarðabátarnir voru þá hættir), og auk
þess heyrðist til norskra síldveiðiskipa, sem enn
voru við veiðar, og var sama og engin veiði hjá
neinum þeirra. Veðráttan þar að auki óhag-
stæð, og var þá hætt.
Alls voru farnar 7 veiðiferðir og varð heild-
arafli tæpar 2700 tunnur af uppsaltaðri síld.
Svipað veiðimagn varð hjá Akraborg og Ingvari
Guðjónssyni, en nokkru minna hjá Súlunni og
Stjörnunni, enda byrjuðu þau skip nokkru
seinna.
Vitneskjan, sem fengin er með veiðitilraun
þessari, er í fyrsta lagi sú, að síldin þarna var
yfirleitt stór og feit, 33—36 cm. á lengd, eða
samskonar síld og kölluð hefur verið hrein-
S
V I K I N □ U R