Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1953, Page 4

Varð svo að hætta leitinni vegna öryggis skips-
ins. Var síðan haldið með hægustu ferð í áttina
til lands undan veðrinu. Á leiðinni komu brot-
sjóar yfir skipið og gengu yfir reisn þess og
frameftir öllu skipinu. En það, sem áreiðan-
lega hefur bjargað því, að ekkert varð að
skipinu, er það, að olía var látin renna í sjó-
inn allan tírnann, og tók hún af verstu ólögin.
Ættu menn að notfæra sér það meir en gert
er, þegar vont er í sjóinn. Þegar komið var
í skjól inn með Grænuhlíð, var lagst þar við
akkeri og beðið næsta morguns.
Miðvikudaginn 16. janúar kl. 08,48 var akk-
erið undið upp og haldið til ísafjarðar. Komið
þangað kl. 10,45. Var mönnunum skilað þar í
land. Var enn NA. stormur og snjókoma mikil.
Vil ég svo þakka loftskeytamanni á tog-
aranum Austfirðingi aðstoð hans, svo og skip-
stjóra, er var á verði með skip sitt í nánd.
Eftir reynslu þessa í björgunarstarfi varð-
bátanna og oft áður, kemur í ljós, að þeir eru
alltof litlir. Má ekkert út af bera, án þess að illa
geti farið fyrir þeim sjálfum, ef ekki er farið
með fyllstu varúð og öll aðgæzla viðhöfð. Enda
varla forsvaranlegt að láta þá fara út í verstu
veðrin í svartasta skammdeginu og blindhríð
til bjargar öðrum, sem ekki ná landi. Þeir
eiga þá fyllilega nóg með að verja sig sjálfa
fyrir áföllum. Ræður þá bara tilviljun ein,
hvernig björgun tekst, enda hafa varðbátarnir
stundum komið meira og minna laskaðir í
höfn, eftir að hafa fengið á sig brotsjóa við
að aðstoða önnur skip og bjarga þeim að landi.
Fiskibátarnir eru yfirleitt orðnir stórir og erf-
iðir fyrir varðbátana að draga þá og aðstoða
í vondum veðrum, þótt ekki sé um aftakaveður
að ræða.
Nú er talað um og skrifað að byggja varð-
og björgunarskip fyrir Norðurland og þar mið-
að við 200 tonna tréskip. Eftir reynslu þá, sem
fengin er af varðbátunum (þeir eru allir tré-
skip), þá kemur ekki til greina að bæta einu
tréskipinu við til viðbótar. Vélarnar í þeim eru
og þurfa að vera aflmiklar. Þar af leiðandi
verða þær þungar, svo að oft þarf að rétta
þær af í bátunum. Hefur það mikinn kostnað
í för með sér og tefur skipin frá gæzlu. Það
á tvímælalaust að byggja járnskip og hafa
það stærra. Það mætti byggja það innanlands.
Efa ég ekki, að það gæti tekizt vel.
Haraldur Bjömsson
skiph. á „Maríu Júlíu'.
Vélstýrið
Hér birtist mynd af vélstýrinu i þýzka skipinu „Irm-
gard Pleuger". Mynd þessi átti að birtast með grein
um vélstýrið í síðasta blaði, en varð síðbúin. A forsíðu
Víkings að þessu sinni er mynd- af „Irmgard Pleuger“.
Sjá að öðru leyti aprílblað Víkings 1953, bls. 85.
Frá hafi til hafnar
Einkennilegt atvik átti sér stað á vestanverSu Atlants-
hafi nýlega. Vöruflutningaskipið „Beaverbrae" missti
skrúfuna í rúmsjó, og dráttarbáturinn „Foundation
Frances" sem sendur var skipinu til aðstoSar, missti
einnig sína skrúfu á leiöinni til „Beaverbrae“.
*
Indversk skipafélög hafa birt skýrslur yfir rekstrar-
afkomu sína. Virðist hagnaSurinn það góður, aS ind-
verska stjómin hefir í liyggju aS kippa aS sér hend-
inni meS aS veita stórar fjárupphæSir, sem þingið
hafði samþykkt til styrktar kaupskipaflotanum.
*
Tillögur hafa komið um það, að „Pommern", síSasta
stóra finnska seglskipið verði yfirtekið af finnskum
stjómarvöldum, þar sem þaö liggur í Mariexhamn, og
breytt í sjóminjasafn.
*
Verzlunarskip áströlsku stjórnarinnar era sögð liafa
tapa'ö 5 milj. áströlskum pundum á rekstrinum frá því
í stríðslok.
98
V í K I N □ U R