Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1959, Síða 7

Eftirlitsmaður í dýragarðinum í London var að kasta fiski inn
í glrðinguna til Pelikan fuglanna, og snarhentur ljósmyndari náði
þessari lífrænu mynd á réttu augnabliki.
Kona nokkur, ensk, hafði vá-
tryggt verðmætan skartgrip fyr-
ir 2000 stpd., gegn þjófnaði, og
er síöan þótti sannað, að gripn-
um hefði verið stolið, fékk hún
tékka fyrir upphæðinni.
En áður hún innleysti hana
fannst gripurinn í klæðaskáp
konunnar.
Tveim dögum síðár fékk Vá-
tryggingafélagið bréf um þetta
frá konunni, hvar í stóð:
„Mér fannst nú ekki rétt að
halda bæði skartgripnum og
peningunum, svo ég tilkynni
ykkur hér með, að ég séndi
Rauða krossinum tékkann".
'—s
Menn verða þögulii þegar ár-
in færast yfir þá. Þeir hafa þá
meira að þegja yfir.
Auðmaður nokkur auglýsti eft-
ir einkabílstjóra og sagði við
íra, sem var meðal umsækjenda:
„Ég vil ekki nema mjög gæt-
inn mann, — mann, sem ekki
hættir á neitt“.
„Þá er ég einmitt maðurinn,
sem yður vantar, svaraði írinn.
„Get ég fengið kaupið mitt fyr-
irfram?"
'-s
Ignace . Paderewski elskaði
hljó'ðfærið sitt mest af öllu, en
þar næst elskaði hann að spila
poker.
Á hljómleikaför sinni um
Ameríku hafði hann ætíð með
sér í einkajárnbrautarlest sinni
hóp af vinum, sem voru band-
vitlausir spilarar. Og aldrei
hættu þeir að spila fyrr en ferð-
inni var lokið.
Eitt kvöld þegar hann var að
skera sér ost til þetes að fá sér
hressingu að kvöldi, skrapp hníf-
urlnn til og skar hann í fingur
á hægri hendi.
Hinir hrukku við þegar þeir
sáu að honum blæddi.
„Þetta er hræðilegt", kveinaði
einn þeirra. „Heldurðu að þú
getir nú spilað?“
„Vitanlega get ég spilað",
sagði Paderewski önugur, „Ég
get gefið með vinstri hendi!"
í bandarískri borg lét stúlka
taka mann fastan af því að
hann kallaði hana kjúkling.
Dómarinn lét vega stúlkuna,
reiknaði út hvað hún myndi
kosta sem kjúklingur og lét
nafngefandann borga þá upp-
hæð í sekt.
Kossar og faðmlög, sem vottur
um ástúð, þekkist ekki í Japan,
nema milli mæðra og kornungra
barna. Að kyssa bam sem komið
er af þeim aldri, er talið óvið-
eigandi. Ef hjón hittast eftir að
hafa verið frá hvort öðru um
lengri tíma, ki’júpa þau niður
og heilsast virðulega, brosa eða
tárfella ef til vill af gleði. En
þau hlaupa aldrei í faðm hvors
annars, eða láta tilfinningar sín-
ar í ljós með ástarorðum; þau
láta ástúð sína og kærleika í
Ijós, með því að umgangast
hvort annað með framúrskar-
andi háttvísi og vináttu hvort
í annars garð.
í Persíu þykir fínast að hafa
hvasst og bogið nef, en á Haiti
er hins vegar flatt nef í heiðri
haft. Kartöflunef er langsam-
lega vinsælast í Rússlandi, og í
Japan er sú kona fegurst, sem
stærst hefur nefið.
Andlegur þróttur mannsins
slitnar ekki eða eyðist upp eins-
og vél af margra ára notkun —
eina orsökin getur verið mis-
notkun. Sem áttræður getur
maður verið jafn andlega nýr
og frískur eins og 12 ára ung-
lingur,
Við amerískan háskóla var
fenginn hópur af öldruðu fólki
til þess að læra rússnesku (val-
inn vegna þess, að enginn hinna
öldruðu hafði fengið nokkra
þekkingu á málinu). Og það
kom í ljós, að svo lengi sem
viljinn var fyrir að læra, virtist
aldurinn ekki vera nein hindr-
un.
Tilraunir eru taldar sanna,
að maðurinn eigi auðveldast
með að læra um 22 ára aldur.
en það líða upp undir 60 ár, þar
til maður fer að eiga erfiðara
að fylgjast jafn skarplega með
hlutunum. En þar á móti hefir
aldurinn sína kosti, því að minni
eldra fólks er nákvæmara held-
m' en unglinga.
Tyrkinn Suleyman Machi er
góður heimilisfaðir. Hann á einn
son og ber hag hans mjög fyrir
brjósti.
Dag nokkum tók hann sér
ferð á hendur um Tyrkland
þvert og endilangt til þess að
leita að svarthærðri stúlku, sem
væri gott konuefni fyrir soninn.
' Svarthærð varð hún að vera,
j samkvæmt ósk sonarins. Loks-
ins fann hann hina einu réttu
og himinlifadi lagði hann af
stað heimleðis — með þá svart-
hærðu.
En í millitíðinni hafði sonur-
inn óvænt orðið ástfanginn og
var meira að segja búinn að
gifta sig.
Pabba gamla fannst ómögu-
legt að allt hans erfiði rynni
þannig út í sandinn. Hann gift-
ist þess vegna sjálfur svart-
hærðu fegurðardísinni, — svona
bara upp á grín!
Prambjóðandl við kosningar i
Mexico hélt eitt sinn ræðu og
fékk sérstaklega góðar undir-
tektir væntanlegra kjósenda (og
sennilega atkvæði þeirra líka,
þegar þar að kom). Ástæðan:
Hann sagði eftirfarandi í ræðu
sinni:
„Það er þvaður og bölvaður
skáldskapur, að menn verði
hamingjusamir á þvi að vinna.
Hamingjusamur er aðeins sá,
sem sleppur við að vinna, en
hefur samt sand af peningum.
Þetta er númer eitt á kosninga-
stefnuskrá minni!"
Fiskimaður nokkur á Lappa-
eyju, sem er undir stjórn kín-
verskra kommúnista, var tekin
af lífi fyrir smygl.
Maðurinn var drepinn eftir
réttarhöld undir beru lofti, sem
1000 manns var við.
Þessi ónafngreindi fiskimað-
ur var ákærður fyrir að smygla
meðulum og úrum inn í landið.
Þeir sem trúa því, að „Sput-
nikar" nútímans, sem snúast
umhverfis jörðina, séu afkvæmi
nútimatækninnar eingöngu,
verða að hugsa sig betur um i
sögufróðleik. í einni af visinda-
greinum enska stjömufræðings-
ins Isac Newton, gerir hann
grein fyrir útreikningum á hraða
þeim sem þarf að ná, til þess
að hægt sé að þeyta hlut út frá
aðdráttaraflinu, svo að hann
geti komist á braut umhverfis
jörðina.
Slíkum loftknetti hafði hann
hugsað sér, að hægt væri að
skjóta út frá háu fjalli. — Þetta
var árið 1687!
VÍKINGUR
223