Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1960, Blaðsíða 3

Peler Cremer.
Þegar styrjöldin brauzt út
1939 var Peter Cremer liðsfor-
ingi í þýzka sjóhernum. Og áður
en langt um leið var hann hækk-
aSur í tign, fyrir starfshæfni og
fengin yfirstjórn á kafbátnum
tl 333, sem hann átti síðar eftir
að lenda í mörgum ævintýr-
um á.
í aprílbyrjun 1942 lá U 333 í
kafbátastöð Þjóðverja í franska
bafnarbænum La Rochelle, er
hann fékk fýrirskipun um að
fara strax af stað til árása á
skipalestir við strendur Ameríku.
Strax þegar myrkvaði lagði
hann af stað úr höfn, með
stefnu á Azoreyjar. Af fyrir-
skipunum þeim, er hann hafði
fengið, var augljóst, að ætlazt
var til að engar tálmanir yrðu
látnar tefja förina. Svo að hann
akvað að sigla sem mest ofan-
sjávar. Þegar út í Biscayaflóa.
kom, var dumbungsveður, lág-
skýjað og þungur sjór, svo að
Cremer létti í huga út af hinni
hsettulegu ákvörðun sinni, að
sigia ofansjávar.
En um fimmleytið, fyrsta sól-
arhringinn úr höfn skeði það
gjörsamlega óvænta. Brezk
sprengjuflugvél kom allt í einu
bjótandi út úr skýjaþykkninu, og
aður en Cremer gæfist tími til
fyrirskipunar um að kafa, var
sprengjuvélin byrjuð að hella
yfir bátinn sprengjum og lét
VÍKINGUR
AtlamtAkafo-
atíHtýrí
vélbyssuhryðjuna dynja á honum
endilöngum. Engin sprengjanna
hitti beint á bátinn, en komu þó
svo nærri, að þær orsökuðu
hættulegu tjóni á útbúnaði báts-
ins. Stýrisútbúnaður og sjón-
pípa bilaði, og nokkur leki kom
að bátnum.
Skipshöfnin reyndi af öllum
mætti með þeim tækjum sem til-
tækileg voru um borð, að endur-
bæta tjónið. Það tókst að stöðva
lekann. En þó ekki tækist að
fullbæta annað tjón, tók Cremer
þá ákvörðun að halda ferðinni
áfram. Það sem eftir var ferðar-
innar var tíðindalaust, og hægt
var að vinna nokkuð að lagfær-
ingum, þó ekki væri hægt að fá
fullkomna bót. Um hádegisbil
einn síðustu daga mánaðarins,
sást reykjarmökkur úr skipi út
við sjóndeildarhring. Cremer.
fyrirskipaði fulla ferð áfram í
átt til skipsins, og var kominn
í skotmál við það rétt um rökk-
urbyrjun. Kafbátsmenn voru í
vígahug, „fyrsta bráðin“ fram-
undan var stórt olíuflutninga-
skip. Það var talsverður sjó-
slampandi og glampandi tungl-
Ernest Hills.
skin, svo að ofansjávarárás var
ekki framkvæmanieg. Heldur
varð að mara í kafi, en vegna
bilunarinnar á stýrisútbúnaði og
sjónpípu varð að gera árásina á
stuttu færi.
Eftir stutta stund var tank-
skipið komið í mjög heppilega
skotstöðu. Tundurskeytahlaupin
voru opin, en rétt um leið og
kafbátsforinginn var að því kom-
inn að gefa fyrirskipun um að
skjóta, varð sjónpípan föst, svo
öll miðun fór út um þúfur. Hann
stritaði við sjónpípuna og fékk
aðstoð þriggja manna sinna til
75