Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1960, Blaðsíða 5

„Þarna er þa<5 skipsljóri, tundurskeyii d stjórnborSa.“
kafbátsforingjans, meðan hann
væri að komast yfir hættulegasta
kafbátabeltið. Stutt fyrirskipun
til rórmannsins, og skipið tók
snögglega nýja stefnu, — stund-
um allt upp í 90 gr. Stundum
sneri hann hreinlega við og
sigldi nokkrar mílur til baka.
Hills skipstjóri sem var þaul-
reyndur skipstjóri á friðartím-
um, var engin sitjandi ki’áka á
hernaðartíma.
Þann 30. apríl var olíuskipið
statt austur af Bermudaeyjum
-— hægur vindur en bjart veður.
Skipið hélt áfram zig-zag ferða-
lagi sínu, og ekkert skip var sjá-
anlegt neins staðar nærri. Klukk-
an 4 síðdegis kom Hills skip-
stjóri að venju á brúna með
stýrimönnum sínum. En þar
sem nú var komið á allra versta
hættusvæðið, setti hann fleiri
menn á útkík, en allt' framundir
sólsetur sást hvergi gári á haf-
fletinum. Klukkan 7,30 e. h. var
sólin sest, en í stað þess reis fullt
tungl á himinbogann og geislaði
glit þess á haffletinum. Klukk-
an 7,40 lét Hills skipstjóri taka
90 gráðu beygju frá stefnunni.
Klukkan 20,00 kom þriðji stýri-
maður á vakt. Áður en Hills
skipstjóri fór úr brúnni skömmu
síðar, hugsaði hann með sjálfum
sér, að nú yrði brátt að fara að
komast áfram beinni leið, og
^agði um leið svo fyrir, að skipið
yrði sett á rétta stefnu. Þegav
VÍKINGUR
hann var nýkominn inn í skip-
stjóraherbergið sitt og seztur
niður til að skrifa konu
sinni bréf. hrökk hann upp við
það að skipið hnykktist til eins
og það hefði runnið yfir neðan-
sjávarsker. Hann stökk á auga-
bragði fram í brúna og heyrði
um leið stýrimanninn kalla:
„Þarna er það skipstjóri, tund-
urskeyti" á stjórnborða. „Nei“,
sagði Hills, „við höfum keyrt á
kafbát, og fært hann í kaf undir
skipinu!“
Á stjórnborða mátti sjá um-
rót í sjónum í tunglskininu, en
sem brátt eyddist og hvarf fyrir
augum þeirra á British Prestige,
sem hélt áfram fullri ferð, eins
og ekkert hefði í skorist.
III.
Nokkrum árum síðar kom út
bók í Þýzkalandi um ýmislegt,
er hafði á dagana drifið fyrir
ýmsa kafbátsforingja á styrjald-
artímanum. Ekki var óeðlilegt þó
ýmsum skipstjórnarmönnum úr
brezka siglingaflotanum, sem
hlaut að vera snar þáttur í slík-
um frásögnum, léki forvitni á að
kynnast því sem þar væri sagt.
Og þannig stóð á því að Hill
skipstjóri sat kvöld eitt heima
hjá sér og var að lesa þessa bók.
Konan hans hrökk í kút, er
hann stökk upp úr stólnum í
miðjum lestri og hrópaði upp:
„Það hefur verið British
Prestige!“ Til skýringar á þessu
uppnámi, las hann fyrir hana út-
drátt úr bókinni, þar sem þýzk-
ur kafbátsforingi skýrði frá því
sem skeði, er brezkt olíuflutn-
ingaskip hafði siglt á kafbátinn
30. apríl 1942. „30. apríl, það
var einmitt þann dag!“
Hills skipstjóri lét gera nán-
ari athuganir á þessu atriði og
fyrirspurn um þetta leiddi í ljós,
að hér hefði einmitt verið um að
ræða British Prestige og kafbát-
urinn hefði verið U 333, en skip-
stjóri hans verið Ci’emer.
Hills skipstjóra hafði sízt af
öllu dottið það í hug, þetta apríl-
kvöld árið 1942, að skipstjórinn
á kafbátnum, sem hann hélt að
hann væri að tortíma, yrði síð-
ar virðingarverður starfsmaður
hjá BP. Og svipað mun hafa
verið með kafbátsforingjann sem
gerði sitt bezta til þess að sökkva
British Prestige með allri áhöfn.
Hills skipstjóri er nú kominn
í land og hættur að sigla og
Cremey kafbátsforingi er nú
starfsmaður hjá BP í Hamborg.
Undir öllum kringumstæðum eru
þeir nú báðir hjartanlega ánægð-
ir með það, að hvorugum skyldi
takast að koma hinum niður í
hafdjúpin.
Síðastliðið sumar 1959, eða 17 árum eftir
að sá atburður sem hér er skýrt frá skeði,
sá skrifstofa BP í London um, að skip-
stjórarnir tveir hittust í Hamborg. Og má
sjá þá glaða og ánægða yfir að vera báðir
við beztu heilsu. Er Cremer kafbátsforingl
til vinstri og Hills tankskipsstjóri til hægri
77