Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1960, Blaðsíða 19

Sálsefjun.
Franski læknirinn og sálfræðing-
urinn Coué (1857—1926) hélt mjög
fram lækningamætti sálsefjunar.
Hann vildi að sjúklingamir segðu
við sjálfa sig:
„Mér líður betur í dag, mér líður
betur ídag, betur ídag
í fyrirlestri, sem Coué hélt fyrir
hjúkrunarkonurnar á heilsuhæli því,
er hann stjómaði, beindi hann til
þeirra þeim eindregnu tilmælum að
koma aldrei til sín og segja, að ein-
hverjum sjúklingi hefði versnað,
heldur skyldu þær segja, að sjúk-
lingurinn liéldi, að sér hefði versnað.
Nokkrum dögum seinna kom ein
hjúkrunarkonan til hans og sagði:
„Sjúklingur nr. 107 á stofu 11
heldur að hann sé dáinn“.
*
„Afsakið, fröken. Sáumst við ekki
nýlega í dýragarðinum ?
„Það er ekki ómögulegt. í hvaða
búri voruð þér,“
*
Gott ráð.
Ungur, franskur rithöfundur leit-
aði eitt sinn ráða hjá enska höfund-
inum Somerset Maugham. Hvernig
ætti hann að haga sér til þess að
verða góður rithöfundur?
Maugham svaraði: „Þér skuluð
byrja með því að skrifa sorgarleik
i fimm þáttum. Eftir svo sem 3—5
mánuði skuluð þér breyta leiknum
í þriggja þátta gamanleik. Látið svo
líða eina 4 mánuði og gerið úr þessu
einþáttung. Þessu næst skuluð þér
kvænast ríkri, bandarískri stúlku.
*
„Mamma", sagði Óli litli við móð-
ur sína, þegar hann hafði ,,erft“
skíðabuxur eldra bróður síns. „Ef
bróðir minn giftir sig, þarf ég þá
endilega að giftast ekkjunni hans
þegar hann deyr?“
*
Eer PETTA sjúklinsrurinn?
VÍKINGUR
Maðurinn kom með konuna sína
í fyrsta sinn á fæðingardeildina og
voru bæði dálitið taugaóstyrk.
Ljósmóðirin hafði orð fyrir að
vera dálítið orðhvöt, og þegar hún
var búin að skoða konuna, hnussar
í henni, og hún segir: „Uss, þetta
er bara loft“. Þegar konan kom
fram í biðstofuna sagði hún mann-
inum sínar farir ekki sléttar.
Maðurinn brást reiður við og
sagði: „Hvern désk .... meinar
manneskjan! Heldur hún kannske
að ég sé hjólhestapumpa?"
*
Maður kom til læknis til rann-
sóknar.
„Hvar funduð þér fyrst til verkj-
arins?“ spurði læknirinn.
„Ég held það hafi verið mitt á
milli Hafrarfjarðar og Reykjavík-
ur“.
*
Ilann Pési hefir verið menntaöur
lengra en 'vit hans náfti
*
Veitingasalurinn var yfirfullur og
stemningin góð. Einn gestanna
hrópaði: „Þjónn, ég vil fá einn bjór
og þegar ég fæ einn bjór, eiga allir
hinir að fá bjór“.
Þetta vakti almenna hrifningu
gesta, og þegar hinn örláti gestur
hafði endurtekið þetta sjö sinnum,
hrópaði hann: „Nú ætla ég að borga
og þegar ég borga, eiga allir hinir
að borga“.
*
Nonni og Sigga léku indíánaleik
í stofunni. Nonni skaut pílu í stóran
spegil og mölbraut hann.
„Drottinn minn!“ hrópaði Sigga.
„Þetta þýðir sjö ára óhamingju“.
„Skítt með sjö árin“, svaraði
Nonni. „Fimm mínúturnar eru
verstar, því nú heyri ég að pabbi
er að koma“.
Á leiSinni í frifisæla hjónabandshöfn.
*
í rokinu um daginn var svo hvasst
að ein hænan mín, sem sneri stél-
inu upp í vindinn, verpti sama egg-
inu sex sinnum í röð.
*
Honum þótti það öruggara.
Aðalsmaður nokkur hótaði eitt
sinn að lemja til bana hirðfífl Hin-
riks I. Frakkakonungs, vegna nokk-
urra háðvísna.
Hirðfíflið flýtti sér til konungs og
bað hann að bjarga við málinu, og
kóngur sagði manninum að taka
þessu bara með ró.
„Þú skalt ekki vera hræddur",
sagði hann. „Ef hann skyldi drepa
þig, þá skal hann hanga í gálganum
að stundarfjórðungi liðnum“.
„Æ, yðar hátign", sagði hirðfíflið
og róaðist ekkert. „Gætuð þér ekki
heldur látið hengja hann einu kort-
eri áður?“
JrítfaktiH
Kjaftapiparkerlingin í götunni,
sem passaði upp á „velsæmi“ ná-
grannanna, sá eitt sinn Jón Jónsson
leggja bíl sínum fyrir framan aðal-
veitingakrá bæjarins. Hún hringdi
þegar í meðlimi „velferðamefndar-
innar“ og tjáði þeim að nú væri Jón
kominn á fyllirí. Kvöldið eftir hefndi
Jón sín með því að láta bílinn sinn
standa fyrir utan hús piparmeyjar-
innar alla nóttina!
91