Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1962, Page 6

AÐ5END BREF
^Áferra rititjóri
JJjómannabf. XJilin^í
Sainl John, N. B 3. jan. 1962.
Heilir báðir Halldórar og gleði-
legt ár!
Ég frétti að þið væruð þarna tveir
á skrifstofu „Víkingsins“ og ekki
veitir af. I>akka fyrir blöðin sem ég
hef fengið með tölu árið út. Lestur
þeirra gaf mér tilefni til þess að
skrifa þessa grein, sem hér fylgir,
núna um áramótin. Við liöfum legið
hér útá til þess að bíða stórstreym-
is. Hér er munur flóðs og fjöru sá
mesti í heimi, hartnær 50 fet innst í
Bay of Fundy og um- 30 fet þar sem
við erum. í kringum Nova Scotia er
cinhver sú óstöðugasta veðrátta á
jarðríki, annars vegar er funi Golf-
straumsins, sem mætir fimbul-kulda
Kanada. Ekki er að furða þótt þeim
þeldökku hér um borð sé kalt og
þurfi að setja á sig tvær loðhúfur.
„Taksan yoki“ segja þeir frá Okin-
awa, sem þýðir „fullt af snjó“ og
hafa þeir ekki séð slíkt nema í
fjarska á Fuji-Yama.
Þessa daga hefur hann verið með
slyddu, byl og hrímþoku til skipt-
is. Mætti alveg eins kalla þetta Colo
de Perros eins og staðinn þarna
niður á Spáni. Þegar loftskeytamað-
ur, sem er frá Costa Rica sá hrím-
þokuna rjúka upp úr sjónum, hélt
hann að þetta væri „humo de la
jungle“, frb. „úmó de la hungla" eða
frumskógagufat!) Eftir tveggja sól-
arhringa siglingu erum við komnir
suður í möndul Golfstraumsins og
má þá heita að vetur sé búinn hjá
okkur. Þurrdokkað verður í Pireus,
lestað í Arabíu og þaðan til Kali-
forníu og Japan.
Ég þakka ykkur fyrir fráganginn
á greininni í jólablaðinu, hann var
mikið betri en hægt var að búast
við. Hissa varð ég á að sjá smettið
á sjálfum mér, þar hefði sómt sér
mikið betur t. d. mynd af hamars-
haus-hálcarli. Frú mín hefði getað
fundið hana í pússi mínu þarna
heima og jafnvel myndir af , stóra
seglskipinu". Þetta var sem sagt orð-
rétt og gott, þótt það vantaði kannski
á stökú stað gæsalappir og sviga.
Línubrengl var á einum stað og sak-
aði ekki. Ég vil nú ekki halda því
fram að ég sé sterkur í latínunni,
en ég þykist for satan kunna að
stafa djöfulinn rétt upp á útlenzku.
Á ég þá við orðin „altorumulus
translucidus" og „Devil-Ray“. Sæm-
ir nú ekki að vera með svona sparða-
tíning, en þegar þetta birtist svona
óbrenglað, sér maður betur hvað er
ábótavant frá minni hálfu, en það
verður ekki bætt.
Það er nú upplýst,- að maður er
orðinn lygari á heimsmælikvarða.
Ég verð að éta ofan í mig fregnina
um byggingu á stærsta skipi heims.
Ég er ekki eins klár og Sigurður
Þórarinsson, sem lætur Öskju fara
að gjósa, er þess vegna fjærri því,
að ég treysti mér til þess að koma í
kring slíkri smíði. Eins og þið hafið
séð á handritinu fór ég í upphafi
varlega af stað með þessa frétt um
150 þús. tonna skipið, en þegar það
Var staðfest rétt áður en ég sendi
greinina, þá lét ég það fara. Kollegar
þínir Halldór J., hafa sinn daglega
„bull shit hour“, komast þá á kreik
liinar furðulegustu „eldhúsfregnir“.
í síðustu ferð höfðum við beint sam-
band við „Universe Apollo“, sem var
að koma frá Kure og skipstjórinn
þar sagði okkur að þeir hefðu ekki
byrjað smíði þess enn.
Þið mættuð senda mér línu við
tækifæri. Það getur verið að ég
sendi örstutta grein um atriði,' sem
ég vil láta vekja athygli á.
J. Steingrímsson.
Launakjör á erlendum farmskipum
Það, sem vakir fyrir mér, með
þessum greinarstúf, er að reyna
að leiðrétta og skýra skilning
manna á kaupi ,kjörum og að-
búnaði á amerískum skipum, eins
og það er nú. Á ég þá einkum
við skip, sem eru eign félaga,
sem staðsett eru í U.S.A. þótt
þau sigli undir öðrum fánum. f
þessum blöðum, sem mér hafa
borizt, hef ég iðulega rekist á
fréttir og staðhæfingar, sem eklci
hafa við rök að styðjast í dag,
en munu ekki hafa verið fjarn
sanni fyrir 10—20 árum síðan.
Á stríðsárunum, þegar Trii-
man tók við, hófst hin vafasama
útgerð Panamaskipa, þegar vönt-
un var á skipastól og vönum
mönnum. Upphófst þá öld gerfi-
manna víða um heim, og fórum
við fslendingar ekki varhluta af
því. Þá var heldur ekki hirt um
hvort hlutirnir væru í fyrsta
flokks lagi.
Síðan hafa miklar breytingar
orðið erlendis og ekki allir áttað
sig á því.
í íslenzku dagblöðunum sl-
sumar voru þau tíðindi varðandi
verkfall á bandarískum skipum,
að þeir strækuðu til þess að reyna
að bæta hin lélegu kjör þeirra
útlendinga, er sigla á amerískum
skipum undir erlendum fánum.
Þetta er rangt, en var samt haft
að yfirskyni fyrst. Verkfallið var
háð til þess að reyna að ná völd-
um á þeim skipum og koma sín-
um mönnum að. Þetta hafa þeir
verið að reyna lengi, en ekki tek-
izt. Á öllum skipunum eru önn-
ur stéttarfélög, sem eru í fullu
gildi. Á flestum skipum þessum
eru ítalskar, grískar, þýzkar og
einstaka norskar áhafnir ráðnar
gegnum heimalandið og viðkom-
andi stéttafélög með 20% hærri
launum. Sum skipin hafa þó al-
þjóða áhafnir, sem við skráningu
gerast meðlimir G. S. U. eða
„Global Seamens Union“.
Flestir munu hafa lesið í fi'étt-
um um fjárglæfra þá og brögð, er
upp komust í Bandaríkjunum hjá
stjómendum sumra fagfélaga og
réttarhöldin út af því. Þótt sjó-
mannafélögin hafi ekki lent í því,
þá er það víst, að þau hafa náð
óeðlilega miklum völdum. Spill-
ing er margvísleg sem þróast
þar. Má t- d. nefna, þótt ekki séu
sannanir fyrir hendi, er það á
vitorði flestra, að klíka sú, er
stjórnar þeim, getur hagnast á
verkföllum, þannig að ekki er þá
hægt að hafa eftirlit með hinum
gífurlegu styrktarsjóðum. Svo er
annað, að þegar samið er, eru
VÍKINGUR
6