Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1965, Blaðsíða 32

HAUGSNESSBARDAGI
19. APRÍL 1246
Mmnskœðasta orusta íslendinga
1. Þórður kakali kappinn
kjörinn var Eyfirðinga
höfðingi hetjan ramma.
Hann sat á Grund með prýði.
Kappann Kolbein eftir,
kjörinn var Skagfirðinga
höfðingi hann mjög vinsæll
hetjan Brandur Kolbeinsson.
2. Megn óvild fljótt magnaðist
með Ey- og Skagfirðingum.
Kappar Brands því kváðu
kátir flimtan, dansgerðir
um fylgdarmenn Þórðar
frækins.
Fjandskapur af því gerðist.
Saman söfnuðu liði,
síðan Þórður og Brandur.
3. Á Stað sat rekkur ríkur
ríklundaður Brandur.
Saman liði safnar,
sex hundruð talin voru.
Þar af veiktust þrjátíu
þá strax á Víðimýri.
Einn Páll var bróðir Brandar
bragna, er sýkjast gerðu.
4. Brands kappar kallast helztir:
Kórkjappi Jón Skíðason,
Ásbjöm Illugasonur
og Gegnir hans bróðir.
Einar lang og Bergþór,
Einnig Kolbein má nefna,
Þorvald, Brodda Þorvaldsson,
þá Hjalta jámauga.
5. Lið Þórðar tvíllaust taldist
tæplega fimm hundrað.
Þórður kakali kappinn,
knálega í miðri fylking
fremstur þar frækinn barðist
með f ramsæknum Eyfirðingum.
Fylkingararmi í öðmm
óðir Svarfdælir börðust.
6. Af Þórðar köppum knáum:
Kolbein grön fyrst má telja,
Hrana Koðránsson hraustan.
Honum næst Eyjólf ofsa,
Þórarinn Tómasson traustan.
Telja má Hrafn Oddsson,
Almar Þorkelsson einnig,
Oddsson Nikulás frækinn.
7. Framarlega í fylking
frækinn Brandur nam standa.
Fram fyrir hann þá hleypur
hraustur Jón Kórltjappi.
Til Þórðar hraustum höndum,
hann lagði með spjóti.
Þórður svo flatur fellur.
Fram hann hl jóp Þorsteinn yfir.
8. Upp stóð Þórður öflugur,
ei hvað sig sakað hafa.
Gegnir garpur frækinn
gekk fram hart og lagði
höggspjóti til Hákonar,
hitti galinn í augað.
ÍTt það yddi um hnakkann,
af því bana fékk hann.
9. Heiftarlega hart börðust;
Hlutu margir að falla
hraustir drengir til heljar
hvortveggja af liði.
Einar hét auðmaður sá.
Átti frændkonu Þórðar.
Sá var til þess settur,
að svíkja Brand og flýja.
10. Með föður sínum flúði
fyrstur son Einars, Brandur.
Þeim fylgdi margt manna
mæts af Brandar liði.
Þórðar lið gekk þá fast fram,
er flóttann sáu bresta.
Varð þá mannfall mikið,
mjög af beggja liði.
11. Bjamason Hafur, Brandur,
burinn Atla var hann.
Fljótamenn fræltnir teljast
og framsæknir Slétthlíðingar,
nú á fylldngar nyrðri,
náðu — arm Þórðar ráðast.
Tuttugu felldu frækna
af fylgdarmönnum Þórðar.
12. Þórarinn Seldæll Þrekinn,
þar féll er hann rak flóttann.
Þorbjörn sá þróttharði
Þórarni banaði.
Fékkst ei til að flýja
Finnsson Ari trúrækinn.
Almar Þorkelsson efldur
Ara hjó til bana.
13. Áður taldir ellefu
úrvalskappar Brandar,
framfyrir foringja sinn
fræknir gengu og börðust.
Honum var enginn háski
hraustir meðan stóðu uppi.
Búnir í brandasennu,
bragnar lífi fórnuðu.
14. Einkum var það einn þeirra,
er Þórði mest að sótti,
álmaþórinn efldi
ötull var Jón Kórkjappi.
Hrani Koðránsson hraustur
heljarbjargi þá gi'ýtti
brjóst á Jóns, svo brotnuðu
bringspelir. Kempan brátt
deyði.
15. „Eigi hefði ég sól séð,“
svo gjörði Þórður mæla,
„ef þrír slíkir kórkjappar
kraftmiklir hefðu verið.“
Gegnir þeir gjörðu kvía
garpinn frá sínum mönnum.
Fjórir fast hann sóttu.
Féll hann loks af mæði.
16. Brynju hann fólskir flettu.
Fantar síðan hann drápu.
Hjalti járaauga hetjan
hann lengi þremur varðist.
Loks féll með sæmd og sárum,
særður þriðja tug unda.
Hetjan sú hárprúða.
Hann reyndist vaskur kappi.
VÍKINGUR
236