Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1972, Qupperneq 11

ig: „Þú getur þó boðað til fund-
ar, þar sem fulltrúar séu boð-
aðir til að mæta fyrir Vestfjarð-
arsvæðið". Endi samtalsins lauk
þannig, að hann lofaði að boða
til fundar. Boðaði hann skömmu
síðar til fundar, þar sem skorað
var á hreppana á svæðinu frá
Bjargtöngum að Gelti að kjósa
og senda íulltrúa á fund, sem
boðaður var að Bíldudal skömmu
eftir nýárið. Menn urðu vel við
þessari áskorun, og sendu flestir
hreppar fulltrúa á fundinn. Eg
mætti fyrir Dalahrepp og mun
ég vera sá eini, sem lifandi er
af þeim, sem mættu á þeim fundi.
Á fundinum var ákveðið, að
safna skýrslum um yfirgang tog-
aranna á Vestfjarðarsvæðinu,
sem sendast skyldu suður til við-
komandi stjórnarvalda, með á-
skorun um aukna strandgæzlu.
Munu skýrslur þær, sem gefn-
ar voru, hafa verið ófagrar en
þó sannar að því er yfirgang
togaranna snerti. Þessi samtök
okkar munu hafa stuðlað að því,
að við fengum varðskipið Fyllu
um vorið. Þótti mikil bót að því,
þar sem hún var miklu hrað-
skreiðari en hin varðskipin höfðu
verið. Tók hún við strandgæzl-
unni af Islands-Falk.
Það var um túnsláttinn í
ágústmánuði 1921, að ég sá þeg-
ar ég kom á fætur um morgun-
inn, að 11 togarar voru á veið-
um utarlega í Arnarfirði á svæð-
inu frá Selárdal og út í fjarðar-
mynni. Ég söðlaði hest minn í
snatri og þeysti á hálftíma 8 km.
leið inn á Bíldudal í spenntum
veiðihug. Sendi ég þá strax skeyti
suður til Stjórnarráðsins undir
nafni hreppsnefndar Dalahrepps
svohljóðandi: „Fjöldi togara á
veiðum í Árnarfirði. Varðskipið
óskast á vettvang strax. —
Hreppsnefnd Dalahrepps". —
Skeytið fór um kl. 10 um morg-
uninn suður. Um nóttina kom
Fylla. Náði hún fjórum af tog-
urunum. Fór hún með þrjá af
þeim til Patreksfjarðar. Voru
tveir þeirra sektaðir um 10 þús-
und krónur hvor, en sá þriðji um
2000 krónur. Fjórða togarann
fór hún með til ísafjarðar. Var
hann sektaður um 17 þúsund
krónur. Hann hét Normann frá
Hull.
Þann 18. júlí 1924 fann varð-
báturinn Enok enska togarann
Carson við ólöglegar veiðar á
Aðalvík. Skipstjóri á Enok var
Jón Kristófersson, en stýrimað-
ur Eiríkur Kristófersson, sem nú
er skipstjóri á varðskipinu Þór.
Fóru þeir leikar svo, að togar-
inn flutti stýrimann Enoks, Ei-
rík Kristófersson til Englands,
því skipstjóri enska togarans
neitaði að hlýða skipunum Ei-
ríks stýrimanns, að l'eggja mál
sit á vald íslezkrar lögreglu og
þola dóm.
Þegar til Englands kom, var
enski skipstjórinn rekinn, en
enska útgerðarfélagið lofaði að
greiða þá sekt, sem það yrði
dæmt til að borga. Þótti Eiríkur
Kristófersson stýrimaður standa
sig prýðilega við sitt skyldustarf
í þeim átökum. Um yfirgang tog-
aranna þennan fyrsta fjórðung
aldarinnar ritaði ég nokkrar
blaðagreinar, þar sem ég lýsti
eftir því, sem ég vissi sannast
og réttast um rányrkju togar-
anna og þeirri neyð, sem vofði
yfir Vestfirðingum, ef þessum
ránskap og yfirgangi togaranna
héldi áfram.
Höfundur þessarar grein-
ar lézt U. okt. 1966.
Bretar
°8
landhelgin
Helgi frá Súöavík
orti áriö 1952.
Særinn 'mörgum býöur björg,
ef brestur ei þor til dáöa.
En ensku völdin ill og körg,
öllu vilja ráöa.
Þeir hafa lengi grafiö gull
geymt á íslandsmiöum.
Hugsun þeirra er hrokafull,
hert í stálahviöum.
island veröur aldrei falf,
þó enskur bjóöist gróöinn.
Landgrunniö því eflaust allt
á og ræöur þjóöin.
Íslendingar eiga sjóö
undir bárufaldi.
Láta þeir fyrri líf og blóö,
en lúta aröráns valdi.
Íslenzk þjóö er frjáls og frí,
og fær aö ráöa sínu.
Sextán mílna sjónum í,
setur varnarlínu.
Þó hún eflaust þyki smá,
þessum brezku flónum.
Landiö sitt hún alein á
og allt þess gull í sjónum.
Svariö hljómar svona þéítt,
um sæ og víöar lendur:
Látum 'aldrei okkar rétt,
í útlendinga hendur.
VlKINGUR
275