Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1972, Qupperneq 47

að nálægt 70% af lirygningar-
fiskinum sé drepinn árlega á Is-
landsmiðum og nálægt 60% af
uppvaxandi fiski er drepinn áð-
ur en hann verður kynþroska.
Islenzki þorskurinn er nú sagð-
ur koma einu sinni á miðin til
að hrygna, það er að segja sá
hluti hans sem ekki er drepinn
áður. Ef þessi þróun er látin
afskiptalaus lengur, þá yrði þess
stutt að bíða að ekki borgaði sig
að gera út á íslenzk fiskimið.
En slíkt mundi þýða, að ekki
yrði lífvænlegt til búsetu á ís-
landi, eftir að miðin væru þurr-
ausin.
Þetta sem ég hef verið að
segja ykkur er stærsta ástæðan
til útfærslu okkar fiskveiðilög-
sögu úr 12 í 50 mílur næsta
haust. Yið getum ekki beðið
með útfærsluna eftir ákvörðun
væntanlegrar hafréttarráðstefnu.
Við eigum alltof mikið í hættu
til þess. Við verðum að skila í
hendur uppvaxandi kynslóðar
landinu með skilyrðum til líf-
vænlegrar búsetu, og berum því
í þessum efnum ábyrgð gagn-
vart komandi framtíð.
Þegar ég var ungur maður,
stundaði ég fiskiveiðar í nokkur
ár héðan frá Noregi, svo ég
þekki dálítið hvernig hagar til
í ýmsum fiskibæjum Noregs.
Ég veit að atvinnuskilyrðin á
Islandi og í Norður-Noregi, en
þó sérstaklega á Finnmörku, eru
að ýmsu mjög lík. Það eru fisk-
veiðarnar sem öll þessi pláss
verða að byggja tilveru sína á
að stærstum hluta. Bregðist fisk-
veiðarnar þá kemur fljótt at-
vinnuleysi í fiskibæjunum á öll-
um þessum plássum.
Af þessari ástæðu held ég, að
norskir fiskimenn og þá alveg
sérstaklega fólkið í Norður-
Noregi, skilji flestum öðrum bet-
ur nauðsyn okkar Tslendinga nú
til að færa út okkar fiskveiði-
lögsögu í 50 mílur.
Island stendur á bergfæti
í miðju Norður-Atlantshafi. —
Þennan fót undir landinu köll-
um við íslendingar landgrunn.
Landgrunnið hallar út frá land-
VlKINGUR
inu út í hafdjúpið sem umlykur
fót Tslands. Það fer ekkert á
milli mála, að landið sjálft og
fótur þess, landgrunnið, er eign
íslenzku þjóðarinnar. Af sömu á-
stæðu er það haf, sem yfir land-
grunninu liggur, okkar eign líka.
Nú þegar við færum út okkar
fiskveiðilögsögu næsta haust í
50 mílur, þá tökum við ekki allt
landgrunnið undir okkar lögsögu.
Utan 50 mílna línunnar liggja
fiskimið á ýmsum stöðum, stærst
út af Vestfjörðum. Þetta sýnir
að útfærsla okkar landhelgi er
framkvæmd hverju sinniafknýj-
andi þörf og tillitssemi, en ekki
af óbilgirni í garð annarra þjóða.
Við Islendingar vonum að aðrar
strandþjóðir fari að okkar for-
dæmi og færi út sína fiskveiði-
lögsögu á meðan enn er tími til
að bjarga fiskistofninum frá tor-
tímingu; eftir nokkur ár getur
það verið of seint.
Þær þjóðir sem eiga land að
hafi og auðug mið undan strönd-
um, verða sjálfar að standa dygg-
an vörð um sín fiskimið, svo að
þau verði ekki eyðilögð. Aðrar
þjóðir munu aldrei gæta þess-
ara hagsmuna fyrir þær.
Grimsby er í vinarbœjartengslum
við Reykjavík
Nýlega voru hér á ferð í Reykjavík nokkrir fulltrúar Grimsby-
borgar, en gagnkvæmar vináttuheimsóknir ráðamanna Reykjavíkur
og Grimsbyar hafa átt sér stað um árabil. Enginn vafi er, að slík
tengsl eru mikils virði til aukins skilnings milli þjóða á vandamálum,
sem upp koma.
Fiskveiðideilan mun einnig hafa verið rædd hreinskilningslega af
aðilum, þótt kannske á þessu stigi hafi ekki verið unnt að leysa hana.
Vonandi tekst að brúa þetta alvarlega vandamál, áður en vinabæjar-
tengslin verða bara minningin ein.
311