Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1972, Qupperneq 60

Þorvarður Björnsson
fyrrverandi yfirhafnsögumaður
Fæddur14. nóvember 1889
Dáinn 4. júní 1972
Þorvarður fæddist 14. nóv.
1889 á Kirkjubóli í Bæjarnesi,
A,- Barðastrandasýslu. Foreldrar
hans voru Bjöm Jónsson, bóndi
þar og síðar á Hrauni í Keldu-
dal í Dýrafirði og lengi formaður
við Isafjarðardjúp og konu hans
Pétrínu Pétursdóttur.
Sjómennskan varð honum hug-
stæð og byrjaði hann ungur til
sjós. Sigldi á flestum gerðum
skipa, bæði innlendum og útlend-
um. Hann tók próf frá Flensborg-
arskóla í Hafnarfirði 1908 og far-
mannaprófi frá Stýrimannaskól-
anum í Reykjavík lauk hann
1912. Hinn 1. nóvember 1913
kvæntist Þorvarður eftirlifandi
eiginkonu sinni Jónínu Ágústu
Bjarnadóttur frá Skálará í
Keldudal í Dýrafirði. Börn
þeirra voru þessi: Petrína hjúkr-
unarkona, Bjarni fórst með e/s
„Heklu“ 1941. Elín lézt 1966 og
Gunnar skipstjóri hjá Eimskipa-
félagi íslands. Árið 1936 veitti
Kristján X Danakonungur Þor-
varði ,,Den Kongelige lönning
medalie" og hann var sæmdur
Gull-heiðursmerki Sjómanna-
dagsins árið 1946, fyrir alveg
sérstaklega mikið og gott starf,
í þágu dagsins og að uppbyggingu
Dvalarheimilis aldraðra sjó-
manna.
Þorvarður gekk í Skiostióra-
félag Islands 30. mai’z 1938 og
var í stiórn þess félags 24 ár sem
ritari. Einnig sat hann á þingum
Farmanna og fiskimannasam-
bands Islands og í stjórn Sjó-
mannadagsráðs um árabil. Þá var
Þorvarður þingfulltrúi á þingum
Fisk’félagsins í 30 ár. Þorvarður
gerðist hafnsögumaður hjá
Reykjavíkurhöfn í júlí 1923.
Hann varð yfirhafnsögumaður
árið 1928 og gegndi því starfi,
þar til hann hætti vegna aldurs.
Kynni mín af Þorvarði byrj-
uðu 15. maí 1941, þegar ég réð-
ist starfsmaður til Hafnarinnar.
Hart nær 20 ár lá leið okkar sam-
an, í starfi og einnig á sama tíma-
bili störfuðum við mikið saman
að félagsmálum, hann fyrir Skip-
stjórafélag íslands, en ég fyrir
Stýrimannafélag íslands. Það
liggur því í hlutarins eðli, að
margs er að minnast frá þessum
árum.
Þó mun Þorvarður verða mér
minnisstæðastur frá starfi hans
við Reykjavíkurhöfn. Eins og al-
þjóð veit hertóku Bretar Island
1940. Þá urðu stór og mikil um-
skipti í lífi smáþjóðar. En mér er
nær að halda að hvergi hafi bylt-
ingin orðið meiri en á Hafnar-
svæðinu. Stríðið með öllum sínum
buslagangi, krafðist aukins hraða
og mikils athafnasvæðis, fyrir sín
mörgu og stóru skip.
Lítil höfn fámennrar þjóðar
varð á svipstundu orðin miðdep-
ill allra siglinga á Norður-At-
lantshafi. Skip Breta, Banda-
ríkjamanna, ásamt skipum frá
öllum löndum bandamanna höfðu
hér viðkomu, umhlóðu vörur, tóku
vistir og margt fleira.
Þessir breyttu tímar hlutu að
koma hart niður á starfsmönnum
Hafnarinnar og þá ekki sízt Þor-
varði Björnssyni. Mitt álit er það,
að Þorvarður hafi leyst starf sitt
af hendi með mestu prýði og
dugnaði. Það veit enginn, sem
ekki hefur reynt það sjálfur, hvað
erfitt það oft var, að leysa úr
þörf íslenzku skipanna með lest-
unar- og losunarpláss, þegar tvö
stórveldi kröfðust samtímis svo
og svo mikils athafnasvæðis fyrir
sig og sín skip. En þetta tókst að
framkvæma að mestu árekstrar-
laust og átti Þorvarður þar
stærsta þáttinn.
Þorvarður Björnsson.
Okkur undirmönnum hans, var
full ljóst að oft var ónæðissamt
hjá honum á vinnustað og ekki
fór heimili hans varhluta af ónæð-
inu, sökum sífelldrar símhring-
inga, jafnt á nóttu sem degi.
Nú er þessa heims ferðalagi
yinar og góðs yfirmanns lokið.
ÍVið starfsmenn Reykjavíkur-
ffiafnar þökkum Þorvarði ágæta
fforystu og gott og traust viðmót
5 áraraðir.
Eftirlifandi eiginkonu, börn-
hm, barnabörnum og öðrum ást-
yinum, sendum við okkar innileg-
fustu samúð.
Þorvarður! Þar sem leiðir
skilja nú um stund, eftir þitt
anga og athafnamikla starf, ætla
£g að kveðja þig með þessum orð-
am skáldsins:
Og nú fór sól að nálgast æginn,
og nú var gott að hvíla sig.
Og vakna upp úngur einhvern
daginn
með eilífð glaða kringum sig.
Sigldu heill.
Guð gefi þér góða landtöku.
Theodór Gíslason.
VlKINGUR
324