Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1975, Síða 12

★
Sá fulli: „Hikk, segðu mér, lög-
regluþjónn, hvar er ég?“
Lögregluþjónn: „Þú er á horni
Laugavegs og Frakkastígs."
Sá fulli: „Slepptu nú smáatrið-
um. í hvaða borg er ég?“
★
Skothræddur
„Þér segið að þér hafið verið
30 m frá staðnum, sem fyrra
skotinu var hleypt af. Hve langt
voruð þér frá honum, þegar þér
heyrðuð annað skotið?“
„500 metra.“
★
Presturinn hafði lagst veikur
og kvöldið fyrir messudaginn bað
hann meðhjálparann að lesa sína
venjulegu bæn úr kórnum, áður
en hann tilkynnti messufall.
Meðhjálparanum fannst nokk-
uð til um þetta hlutverk sitt og
byrjaði þannig:
„Nú geri ég á gólfinu það sem
presturinn okkar gerir í stóln-
um.“
★
Tveir gamlir vinir hittust eftir
mörg ár og höfðu margt að
spjalla um.
„Á föstudaginn kemur,“ sagði
annar, „hefi ég unnið hjá sama
forstjóranum í 25 ár og þá fæ ég
veislu og hefi von um að fá kaup-
hækkun.“
„Og ég,“ andvarpaði hinn, „ég
á bráðum silfurbrúðkaup og það
verður veisla, — og útgjöldin fæ
ég, en enga stöðuhækkun."
rHeimilislegt
, „Ég er eitthvað svo slappur,“
sagði eiginmaðurinn eftir kvöld-
verðinn.
„Já, elskan mín, vertu ekkert
að hugsa um uppþvottinn í
kvöld,“ sagði konan. „Þú getur
gert það áður en þú ferð í vinn-
una í fyrramálið.“
★
„Hvaða helv. hávaði er þetta
við miðasöluna," spurði bíóstjór-
inn.
„Það eru tveir Skotar, sem eru
að reyna að komast inn á sama
miðanum. Þeir segja að þeir séu
hálfbræður.“
★
Presturinn og meðhjálparinn
sátu og spjölluðu saman eftir
messuna.
„Ojá, gott eigum við að vera
lausir við allt þetta stríð og
eymdina úti í heiminum," sagði
djákninn.
„Já, það er nokkuð til í því, —
en ég hefi nú alltaf söfnuðinn að
stríða við,“ andvarpaði prestur-
inn.
★
Það þykir nokkuð öruggt fyrir-
brigði í hjónaböndum eldri
manna og ungra eiginkvenna, að
þolinmæði og umburðarlyndi
þeirra þverr í réttu hlutfalli við
bankainnstæðuna.
Óþekktur heimspekingur.
★
Kæri vinur, manstu þegar þú
misstir niður um þig buxurnar?
Þú stóðst við töfluna í barnaskól-
anum.
Drykkjumenn — Timburmenn
í ölvímu yrki ég kvæði,
Brosandi birtast mér meyjar
eignast flest heimsins gæði.
blasa við Suðurhafseyjar.
Mér Mammon í lotningu lýtur
og líf þar til mjöðinn þrýtur.
Ég heilmörgum gáfum er
gæddur
til giftu og afreka fæddur.
Hleyp stoltur á stökkbrautum
andans
er stallbróðir Drottins
og fjandans.
Stíg listdans á lífsvelli hálum
svo lengi sem vín er í skálum.
Ég er hetja sem heimurinn
dáir
því hinir þeir eru svo smáir.
Ég daðra við dnottningar
einar
dvelst ei við torfærur neinar.
Æsku til eilífðar kaupi
aðeins ef vín er í staupi.
Máttvana brölti á beði
búin er þessi gleði.
Gýs hinum gulltæru veigum
er gómsætar reyndust í teigum.
Fjör gerist lamað og lúið
loksins er áfengið búið.
Víst er það vilji og kraftur
að vakna til lífsins aftur
Ömurlegt allt er í heimi
iðnaðarmenn á sveimi.
Burtu er frægðin og framinn
nú fer ég í hversdags haminn.
Bjami Runólfss. frá Hornafirði:
VÍKINGUR
132